Odmiana cytryny Rosso

Odmiana Rosso pojawiła się w mieszkaniach plantatorów cytrusów w byłym ZSRR stosunkowo niedawno, ale jej popularność szybko rośnie. Ułatwia to zarówno jego niezwykły wygląd, jak i fakt, że od dawna cieszy się doskonałą renomą za granicą. W jego biografii też nie wszystko jest proste. Ale uporządkujmy to po kolei!

Historia pochodzenia

Eksperci z pewnością klasyfikują tę odmianę jako starą, tradycyjną odmianę włoską. Należy do tzw. „Grupy Feminello”, składającej się z kilku odmian różniących się głównie dojrzewaniem.

Literatura historyczna zawiera wspomnienia tej rośliny z regionu Rosso (stąd nazwa). Wydaje się, że Włosi znali go już w połowie XVII wieku. Jednak pierwszy oficjalnie zarejestrowany udział odmiany w Jarmarku Sadowniczym odnotowano w 1865 roku.

Ściśle mówiąc, z punktu widzenia biologii nie jest to wcale cytryna, ale hybryda cytryny z cytryną. W niektórych podręcznikach można go nawet znaleźć pod nazwą „Citrus limonimedica Pigmentata”; to znaczy, że jest w nich postrzegany jako cytryna, a nie cytryna. W przyszłości, opisując roślinę, zobaczymy, ile zachowała właściwości cytronu.

Opis korony

Korona jest duża, rozłożysta, chociaż w warunkach hodowli wannowej można zachować jej kształt w akceptowalnej wielkości, zwykle od 1,5 do 2 metrów wysokości. Dlatego drzewo wymaga starannej formacji, szczególnie w pierwszych latach życia.

Liście twarde, ciemnozielone, stosunkowo małe (około 10 cm długości), z charakterystycznym ostro zakończonym końcem. Blaszka liściowa rosnąca w cieniu jest zawsze większa, co jednak jest typowe dla wszystkich owoców cytrusowych.

Uwaga! Ta roślina nie lubi gwałtownej zmiany warunków przetrzymywania. Na przykład, gdy Rosso jest przenoszone z zimnej loggii do ciepłego pomieszczenia, gałęzie zrzucają znaczną część liści. Następnie, przy odpowiedniej pielęgnacji, nowe liście szybko odrastają.

Kwitnąca natura

Dobrze prześledzono w niej cytrynową naturę rośliny. Pąki są ciemnofioletowe, same kwiaty są bardzo duże, pojedyncze, jasnobiałe, o silnym zapachu. Płatki są duże, szeroko rozstawione. Powtarzająca się odmiana, kwitnąca przez cały rok, ale szczytowo kwitnąca wczesną wiosną. Podczas kwitnienia drzewo staje się bardzo dekoracyjne!

Owoce i ich właściwości

Główną różnicą między owocami tej odmiany a pozostałymi cytrynami jest ich charakterystyczny kolor. Znajduje to odzwierciedlenie nawet w nazwie - Red. Faktem jest, że kolor skórki Rosso jest pomarańczowy, często nawet czerwonawy. Intensywność koloru czerwonego jest bezpośrednio związana z poziomem oświetlenia. Im więcej światła padnie na dojrzewający owoc, tym bardziej będzie czerwony.

Ciekawy! Zauważono, że owoce mogą zmienić kolor na czerwony, jeśli zostaną zerwane i umieszczone w lodówce.

Kolor miąższu tej cytryny jest lekko pomarańczowy. W połączeniu z czerwoną skórką sprawia to, że pokrojone w plasterki owoce są bardzo dekoracyjne, mogą ozdobić każde danie na stole.

Inne cechy owocu:

- Powierzchnia jest szorstka, wyboista, cytrynowa.
- Skórka jest gruba, twarda, ale wciąż cieńsza niż w przypadku cytryn.
- Kształt wydłużony, czasem lekko gruszkowaty, z tępym sutkiem na końcu.
- Rozmiary są małe, zwykle od 100 do 160 gramów.
- Miąższ jest słodkawy, soczysty, nie ma w nim pestek lub są bardzo małe ilości. Ten owoc uważany jest za jeden z najsmaczniejszych wśród cytryn.
- Skórka ma przyjemny, mocny aromat. Po wysuszeniu jest często używany do aromatyzowania herbat i innych napojów.

Podsumujmy

Teraz jest jasne, dlaczego Rosso staje się tak popularne. Roślina ta z powodzeniem łączy w sobie niezwykły wygląd, wysoką dekoracyjność, walory odżywcze.Zgodnie z warunkami zatrzymania, on również nie stawia wysokich wymagań. Być może trudności mogą pojawić się tylko w dwóch pozycjach - potrzebne jest dobre oświetlenie i stała praca nad formowaniem korony.