Odmiana malinowa Bellflower

Odmiana maliny zwana Bellem narodziła się w czasach radzieckich w Naukowym Instytucie Ogrodnictwa na Syberii, nazwanym na cześć V.I. MAMA. Lisavenko, położone na terytorium Ałtaju. Początkowo obiecującą odmianę wyodrębniono z sadzonek potomstwa hybrydowego uzyskanych z nasion swobodnie zapylanej odmiany Karnaval. Autorami obiecującej nowości była grupa pracowników instytucji naukowej, w skład której wchodzą V.A. Sokolova, T.S. Kantor i I.P. Kalinina. W 1982 roku przeniosły formę mieszańcową do państwowego testu odmian, który został pomyślnie zakończony 9 lat później, w wyniku czego Kolokolchik uzyskał status odmiany, a jego nazwisko zostało wpisane do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych im. Federacja Rosyjska. Został dopuszczony do uprawy przemysłowej w rejonach środkowej Wołgi, zachodniej Syberii i wschodniej Syberii, ale ogrodnicy-amatorzy rozprzestrzenili go na europejską część naszego kraju, gdzie znalazł wielu swoich wielbicieli. A jednak odmiana jest nadal najpopularniejsza w swojej małej ojczyźnie - na terytorium Ałtaju i Republice Ałtaju.

Zaletami, za które właściciele doceniają naszego bohatera jest jego niesamowita prostota, oparta na wysokich wskaźnikach mrozoodporności i odporności na suszę, odporność na wiele chorób i szkodników malin. Jednocześnie właściwości gastronomiczne i estetyczne owoców pozostają najlepsze, a plon przewyższa nawet wiele odmian o porównywalnej jakości. Pracochłonność uprawy i zbioru dzwonka ułatwia bardzo niski grzbiet pędów, duży rozmiar jagód i ich łatwe oddzielenie od rośliny owocowej. Zastosowanie zebranych plonów jest uniwersalne.

Charakterystyka agrobiologiczna

Siła wzrostu krzewów jest średnia, dlatego pędy osiągają wysokość 1,5-2 metrów. Rozmiary roślin są umiarkowane ze względu na niezbyt mocne rozłożenie łodyg, co stwarza możliwość stosunkowo gęstego sadzenia. Młode pędy rosną prosto, jędrne i elastyczne, zielonkawe z fioletowymi obszarami pigmentacji antocyjanów po stronie oświetlonej przez słońce. Na powierzchni łodyg występuje woskowata powłoka, a także zauważalne pokwitanie, którego intensywność zmniejsza się w kierunku od podstawy do wierzchołka. Kolce są bardzo rzadkie, położone na ciemnofioletowej podstawie. W drugim roku kolor pędów maliny staje się szary, wygląd kolczasty, pokwitanie u podstawy jest zachowane, ale ostrogi są całkowicie nieobecne, co pozwala bezpiecznie związać łodygi, zebrać plon i usunąć owocujące organy wegetatywne. Nawiasem mówiąc, związanie pędów z kratą jest wymagane zarówno w pierwszym, jak i drugim roku ich życia, tk. w przeciwnym razie młode łodygi mogą zostać uszkodzone przez silne wiatry, a rodzące owoce - leżą na ziemi pod ciężarem zbiorów. Liście odmiany są złożone, łączą trzy lub pięć prostych blaszek liściowych z umiarkowanie długimi ogonkami. Ten ostatni rośnie średnio lub duży, ma owalny kształt ze spiczastym końcem. Kolor liści jest zwykle jasnozielony, tekstura jest pomarszczona, profil lekko zawinięty. Wzdłuż krawędzi liścia znajdują się liczne małe trójkątne ząbki. Gałęzie owocujące powstają w znacznych ilościach, mają kilka rzędów rozgałęzień i zawierają do półtora tuzina lub nawet więcej jajników. Boczna powierzchnia pokryta jest lekką woskową powłoką. Są dość trwałe, a zatem dobrze wytrzymują masę dojrzewającej rośliny. Odrosty korzeni w Bellu powstają w dość dużych ilościach i aby zapobiec rozprzestrzenianiu się malin na całej działce, a także zachować czystość rozstawów rzędów, będziesz musiał podjąć wiele wysiłków, aby zlikwidować przerost . Duża jego ilość odbiera roślinom siłę i składniki odżywcze, w wyniku czego gwałtownie spada produktywność.Zachowanie części potomstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy konieczne jest uzyskanie materiału nasadzeniowego do rozmnażania.

Pod względem rodzaju owocowania nasz bohater należy do tradycyjnych odmian, które tworzą plon na dwuletnich pędach. Okres jego kwitnienia zależy od warunków klimatycznych regionu uprawy i może przypadać na maj lub początek czerwca. W tym czasie krzewy zyskują bardzo piękny dekoracyjny wygląd dzięki licznym dużym kwiatom. Ich działki są długie i owłosione, a pręciki znajdują się poniżej słupków. Dojrzewanie owoców następuje w połowie wczesnego okresu, ale zwykle trwa do całego miesiąca od końca czerwca do początku sierpnia. Pod tym względem wielość opłat może sięgać 5-7 razy, co nie jest zbyt wygodne dla rolników, ale pozwala ogrodnikom-amatorom długo delektować się świeżymi malinami. Plony brutto w sezonie odpowiednio pielęgnowanych krzewów mogą osiągać wysokie wartości 2-3 kilogramów lub więcej, a na dużych obszarach z hektara nasadzeń przemysłowych zbiera się do 110-125 centymetrów malin. Biorąc pod uwagę zdolność przystosowania się odmiany do trudnych warunków Syberii, taką produktywność można uznać za doskonałą dla tych miejsc.

Dojrzewające jagody są dość duże, osiągają wysokość 16-18 mm i średnicę 17-19 mm. Ich kształt jest zaokrąglony lub szerokostożkowy z tępą końcówką, kolor jaskrawoczerwony, średnia waga to 3-4 gramy. Na powierzchni występuje lekki połysk i lekkie pokwitanie, co w ogóle nie psuje atrakcyjności wyglądu. Pestki w Bell są umiarkowanie związane ze sobą i dlatego nie rozpadają się na fragmenty bez zastosowania mechanicznego działania. Jagody można łatwo oddzielić od owoców, ale praktycznie nie kruszą się same. Miąższ owocu po przeżuciu jest soczysty i delikatny, w smaku słodko-kwaśny, ma wyczuwalny „malinowy” aromat. Zawartość suchej masy w jagodach wynosi średnio 11-13%. Wydajność soku sięga 80%, nasiona i gęste części miąższu nie przekraczają 18-19% masy. Zawartość cukru w ​​soku jest całkiem dobra - 6-8 g / 100 ml. Nie ma danych na temat zmierzonej kwasowości, ale sądząc po harmonijnym smaku jagód, możemy stwierdzić, że ten parametr jest umiarkowany. Witamina C, która w dużej mierze decyduje o walorach malin dla organizmu, jest obecna w owocach naszego bohatera w ilości 40-45 mg%. Walory smakowe jagód podczas degustacji ocenia się na 3,8-4,2 punktu, w zależności od warunków wzrostu. Obfitość światła słonecznego padającego na rośliny ma szczególny wpływ na cechy gastronomiczne odmiany. Krzewy, które są w cieniu lub uprawiane w regionach o częstym zachmurzeniu, w naturalny sposób dadzą plony gorszej jakości niż te, które są wystarczająco oświetlone.

Zebrane maliny można wykorzystać na różne sposoby. Po pierwsze, ze względu na swoją delikatność i przyjemny smak nadaje się do spożycia na świeżo. Wielu rolników uprawia go komercyjnie, zauważając, że rynek Bell jest popularny wśród kupujących i nie starzeje się na półkach. Jednocześnie przenośność jagód szacuje się jako średnią, jednak pod warunkiem, że są one starannie zebrane w małych pojemnikach, z reguły nie pojawiają się problemy z dostawą na rynek. Nasycenie aromatu i koloru owoców przyczynia się do ich skutecznego wykorzystania w konserwowaniu w domu, przy produkcji kompotu, dżemu, dżemu, konfitury doskonałej jakości itp. Ze względu na dużą zawartość kwasu askorbinowego ich spożywanie zimą ma działanie profilaktyczne i lecznicze, zwłaszcza w przypadku przeziębień. Ponadto jagody tej maliny dobrze znoszą zamrażanie, a po rozmrożeniu nie tracą dużo soku i zachowują swój kształt.

Pod względem ekonomicznym odmiana prezentuje się prawie wyłącznie pozytywnie, wykazując m.in. wysoką mrozoodporność i odporność na suszę. Mówi to o jego zdolności do przystosowania się do różnych warunków klimatycznych, rosnących zarówno na parnym południu, jak i na surowej północy. Główne choroby grzybicze i szkodniki praktycznie nie są dla niego przerażające, a do ochrony przed nimi w latach epifitotycznych mogą być potrzebne tylko pojedyncze zabiegi profilaktyczne.