Odmiana malinowa Volnitsa

Volnitsa to domowa odmiana maliny, która przez dziesięciolecia od powstania zyskała zaufanie wielu ogrodników dzięki znacznej liczbie swoich pozytywnych cech i skromnej liście wad. Został wyhodowany na bazie twierdzy Kokinsky Ogólnorosyjskiego Selekcyjno-Technologicznego Instytutu Ogrodnictwa i Szkółkarstwa (VSTISP) - wiodącej instytucji naukowej w naszym kraju specjalizującej się w hodowli malin. W tworzeniu odmiany brał udział słynny naukowiec, światowej sławy badacz, profesor i akademik Rosyjskiej Akademii Nauk Rolniczych Iwan Wasiljewicz Kazakow. Svetlana Dmitrievna Aitzhanova i Vera Lavrentievna Kulagina współpracowały z nim nad nowością. Podczas hybrydyzacji wybrali odmiany Kazakova poprzedniego pokolenia jako parę rodzicielską - Brygantyna i Bryanskaya, po której Volnitsa odziedziczyła wiele niezwykłych cech.

Tak więc nasza bohaterka wyróżnia się takimi zaletami jak bezpretensjonalność, wysoka zimotrwalosc, dobra odporność na choroby grzybowe, przyzwoity plon, doskonały smak i aromat dojrzałych owoców, a także wyjątkowa wszechstronność ich zastosowania. Ale jednocześnie nie można go nazwać idealną maliną, tk. niektóre wady agrobiologii potęgują istniejące zalety. Przede wszystkim dotyczy to pewnych trudności ze zbiorami ze względu na stosunkowo silne przywiązanie jagód do owoców. Ponadto krzewy nie są odporne na uszkodzenia przez niektóre szkodniki, ale problem ten można łatwo rozwiązać stosując środki ochrony roślin.

W sumie właściwości, które posiada odmiana, pozwoliły jej, po długich 13 latach testowania, na oficjalne wpisanie jej do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej w 2007 roku. Maliny były zalecane do uprawy w północno-zachodnich i środkowych regionach europejskiej części naszego kraju, jednak ogrodnicy-amatorzy na długo przedtem rozpowszechniali się w różnych częściach Rosji, a także dobrze sprawdzili się na Ukrainie i Białorusi. Fakt ten pozwala mówić o kolejnym pozytywnym czynniku - wysokiej plastyczności odmiany, dzięki której rośliny są w stanie łatwo przystosować się do różnorodnych warunków glebowych i klimatycznych.

Charakterystyka agrobiologiczna

Wigor wzrostu krzewów malin jest średni. Ich wygląd się rozprzestrzenia, wysokość wynosi od półtora do dwóch metrów. Pędy średniej grubości zdecydowanie wymagają podwiązki do podpór lub krat, ponieważ pod wpływem wiatru mogą się zaplątać lub uszkodzić, a pod ciężarem plonu mogą leżeć na ziemi. Zdolność Volnitsy do tworzenia pędów jest umiarkowana. Każda dorosła roślina dorasta do 6-8 łodyg wymienianych rocznie. W pierwszym roku życia pędy te nie są owłosione i słabo kolczaste, ale pokryte warstwą woskowego nalotu i pomalowane na brązowo. W miarę dojrzewania zmieniają kolor na jasnobrązowy, który zachowują w nadchodzącym sezonie. Kolce na dwuletnich łodygach są ciemnofioletowe, proste, średniej wysokości i nieco matowe. Są rozmieszczone równomiernie na całej długości pędu. Jednak ich obecność nie sprawia większych trudności przy pielęgnacji krzewów malin. Liście roślin są dość wysokie. Ze względu na swój rodzaj liście są złożone, składają się z kilku prostych liści połączonych potężnymi, bogatymi zielonymi ogonkami, na których mogą również występować małe ostrogi. Same blaszki liściowe tej odmiany są dość duże, pomarszczone, nie owłosione, ciemnozielone z wyraźnie zarysowanymi żyłkami. Kształt skrzydła jest owalny, profil średnio skręcony, na obwodzie niskie ząbkowanie piłokształtne. Liczba bocznych utworzonych na każdym pędzie sięga 12 sztuk, a one z reguły są długie, dobrze rozgałęzione, w wyniku czego każdy z nich jest w stanie przenosić około 15-20 jajników.Siła mocowania gałązek owocowych do łodygi jest wystarczająca i nie potrzebują dodatkowych podwiązek. Aktywność wzrostu pędów korzeni w krzewach jest niewielka, co pozwala na łatwe utrzymanie maliny w zadbanym stanie na pierwotnie do niej przeznaczonym obszarze. Jednocześnie nie należy spodziewać się szybkiego rozmnażania malin ze względu na pojawienie się licznego potomstwa.

Volnitsa to jedna z średnio dojrzewających, nieodnowionych odmian, w której owocnikowanie następuje na pędach drugiego roku życia. Masowe kwitnienie przypada na pierwszą połowę maja, a owoce dojrzewają do końca czerwca. Plon ze zbioru jest znacznie bardziej przyjazny niż w przypadku powtarzających się odmian, a kilka tygodni po pojawieniu się pierwszych dojrzałych jagód główne zbiory są zakończone. Wydajność roślin z przyzwoitą starannością i wysokim poziomem technologii rolniczej może być bardzo znacząca, sięgająca 3-4 kg. Jednak ze względu na rozłożysty kształt krzewów i związaną z tym konieczność wysadzania nasadzeń plon z jednostki powierzchni jest raczej skromny i według informacji z różnych źródeł waha się od 35-40 do 110-115 c / ha. Szeroki zakres ocen produktywności wiąże się oczywiście ze znacznym wpływem warunków, w jakich uprawiane są maliny, na wielkość ich plonów.

Dojrzałe jagody mają atrakcyjny wygląd, klasyczny stożkowaty kształt z tępym końcem, średniej wielkości i wadze około 3,5-4 gramów. Owoce w przeważającej części odznaczają się dobrą równością, dzięki czemu po złożeniu wyglądają wyjątkowo elegancko. Ich powierzchnia jest błyszcząca i pokryta ledwo zauważalnymi rzadkimi włoskami. Kolor jest jaskrawoczerwony. Pestki są średniej wielkości, bardzo dobrze zespawane ze sobą, dzięki czemu jagody tej odmiany nie rozpadają się nawet przy dużym obciążeniu mechanicznym. Są też mocno przytwierdzone do owocu, nie kruszą się nawet wtedy, gdy są przejrzałe, aw niewystarczająco dojrzałej postaci w ogóle się nie rozdzielają. Miąższ owocu jest jędrny, słodko-kwaśny w smaku, pachnący dzięki intensywnemu aromatowi charakterystycznemu dla kultury. Analiza biochemiczna owoców wskazuje na wysoką zawartość całkowitej suchej masy - do 15% oraz cukrów - do 8-9%. Miareczkowalna kwasowość również nie jest zbyt niska - w granicach 1,5-1,6%, w związku z czym indeks cukrowo-kwasowy wynosi 5-6 jednostek. Witamina C występuje w ilości 25-35 mg na 100 gram malin. Nasiona są małe i prawie niewidoczne po zjedzeniu. Ocena degustacyjna Wolnitsa - 4 punkty.

Możesz używać uprawy na wiele sposobów. Niezwykłe właściwości gastronomiczne gwarantują sukces naszej bohaterki w przypadku spożycia na świeżo. Na półkach niezatarte wrażenie robi na klientach doskonałą prezentację, kojarzoną zarówno z początkową atrakcyjnością jagód, jak iz ich niesamowitym bezpieczeństwem podczas transportu z pola na targ. Wysoka mobilność owoców to coś, za co rolnicy bardzo szanują Volnitsę, wybaczając jej nawet trudności ze zbiorami. W przetwórstwie odmiana prezentuje się również z bardzo dobrej strony. Owoce doskonale zachowują swoją integralność i kształt nie tylko przy różnej konserwacji, ale także po rozmrożeniu, co potwierdza ich przydatność do przechowywania w stanie zamrożonym. Kompoty i przetwory wyróżniają się bogactwem smaku, koloru i aromatu, a ponadto posiadają bogaty skład witaminowo-mineralny. Malina ta doskonale nadaje się również do robienia suszonych owoców.

Nawet niedoświadczony ogrodnik, który ma przynajmniej podstawową wiedzę na temat technologii rolniczej, poradzi sobie z uprawą odmiany. Volnitsa jest w stanie wybaczyć swoim właścicielom wiele zaniedbań dzięki bezpretensjonalności i witalności roślin. W szczególności nie boją się mrozów do -35 ° C, a jeśli pędy wygięte do ziemi są pokryte śniegiem, to cięższe zimno staje się dla nich niczym.Główne choroby grzybowe również nie powodują znacznych uszkodzeń krzewów, a szkodników będzie konieczna walka tylko z roztoczem malinowym. Nie ma specjalnych problemów z wyborem miejsca do lądowania, bo Nasza bohaterka nie ma specjalnych wymagań co do rodzaju i tekstury gleby. Biorąc pod uwagę rozprzestrzeniający się charakter pędów, wzór sadzenia tej maliny nie powinien być zbyt gęsty. Zalecany rozstaw rzędów to 2-2,5 metra, a odległość między sąsiednimi roślinami w rzędzie to 1-1,5 metra. Tak więc sto metrów kwadratowych ziemi może pomieścić 30-40 krzewów naszej bohaterki.