Świerk Colorado Fat Albert
Cierniowaty świerk nie bez powodu noszą drugie imię - Kolorado. Ich ojczyzną są górzyste i podgórskie regiony zachodnich Stanów Zjednoczonych, a niektóre stany, w tym Kolorado, uważają je za jeden ze swoich symboli. Ogólnie gatunek wyróżnia się niezwykle niebieskim odcieniem korony, a także wysoką zimotrwalością i bezpretensjonalną pielęgnacją. Hodowcy zwrócili uwagę na te cechy już w XIX wieku i stworzyli wiele popularnych odmian na bazie Picea pungens. Nasza bohaterka jest jedną z nich.
Krótki życiorys
Opisywana odmiana pochodzi ze słynnej amerykańskiej szkółki Iseli Nursery (Oregon). Według niektórych doniesień niezwykłą sadzonkę wybrano w 1978 roku, chociaż po raz pierwszy ogłoszono ją na wystawie w 1981 roku. Nazwę nadał tej odmianie Don Hoves, zapalony kolekcjoner drzew iglastych i wieloletni fan izraelskiej szkółki. Zdecydował, że imię zabawnego grubasa Alberta, wymyślone przez popularnego komika Billa Cosby'ego, będzie najlepiej pasować do nowego hodowcy.
I nie pomylił się! Fat Albert (Picea pungens Fat Albert) stała się bardzo popularną rośliną iglastą po obu stronach oceanu, a nawet otrzymała kilka prestiżowych nagród, w tym ostatnią w 2012 roku, od angielskiego Royal Society of Gardeners.
Opis odmiany
Fat Albert należy do grupy ciernistych świerków o regularnym, szerokostożkowym kształcie korony. Sekret jego harmonii tkwi w silnym i stabilnym pędzie prowadzącym, który nie ustępuje swoim pozycjom przez całe życie drzewa.
Odmiana ta wykazuje silny wzrost ok. 20 cm rocznie. Już w wieku 10 lat jego wysokość dochodzi czasami do 3 metrów, a dojrzałe okazy mogą osiągać nawet 12-15 metrów, a średnica korony wynosi 3-4 metry.
Odmiana charakteryzuje się mocnymi, harmonijnie rozwiniętymi gałęziami, odchodzącymi od pnia prawie pod kątem prostym i tworzącymi regularne kondygnacje. Ogólnie korona jest gęsta, co ułatwiają gęste i kłujące igły o długości 2-3 cm. W jego kolorze wyraźnie widać niebieski odcień, który nie znika we wszystkich porach roku.
Wiosną na świerku pojawiają się szyszki: wydłużone, czasem jajowate, dość duże, odznaczające się przyjemnym zielonkawo-fioletowym kolorem, który dobrze współgra z zielenią igieł. Z biegiem czasu stają się brązowawe, ale długo wiszą na końcach gałęzi.
Dzięki temu świerk Fat Albert ma bardzo reprezentacyjny, a nawet surowy wygląd, który przyciąga uwagę otaczających go ludzi. I nie zdziw się, że zakochało się w nim wielu ogrodników.
Charakterystyczne właściwości agrotechniczne i zastosowanie
Ale popularność rośliny to nie tylko hołd dla jej efektu dekoracyjnego. Jak wszystkie cierniste świerki, ta odmiana jest łatwa w uprawie. Jest bezpretensjonalny, dobrze znosi zanieczyszczenie miejskiego powietrza. Bez schronienia może wytrzymać mrozy do -35 °, a dorosłe rośliny jeszcze bardziej. Dobrze rozwija się w dobrze oświetlonych miejscach, ale toleruje też znaczne zacienienie (choć w tym przypadku korona rośnie zauważalnie wolniej).
Najlepiej będzie, jeśli będziesz mógł regularnie nawilżać glebę pod tym drzewem, a także spryskiwać ją w okresach suszy. Jednocześnie Fat Albert znacznie łatwiej znosi suche powietrze niż zwykłe zwykłe jedzenie.
Gleba pod drzewem powinna być lekka, osuszona, ale pożywna. Musisz wiedzieć, że jest to jedna z jodeł, która stawia większe wymagania co do żyzności gleby i regularnego dokarmiania. Najlepiej nadają się do tego gleby piaszczyste i gliniaste z lekkim odczynem kwaśnym.
Biorąc pod uwagę surowość i piękno formy, różnorodność jest wykorzystywana do ozdabiania wejść frontowych, centralnych alejek parków, do zagospodarowania uroczystych miejsc. Jednocześnie ta odmiana świetnie wygląda nawet w małym ogrodzie, jak roślina okazowa, która przyciąga uwagę innych.
