Odmiana gruszki Hera
Gera to gruszka o owocach dojrzewania wczesnej zimy, wyhodowana w Wszechrosyjskim Instytucie Badawczym Genetyki i Hodowli Roślin Sadowniczych im. V.I. I.V. Michurina przez hybrydyzację 2 odmian - Daughter of the Dawn x Reale Turinskaya. Autorstwo przypisane jest S.P. Jakowlew, A.P. Gribanovsky, N.I. Saveliev i M.Yu. Akimov. Odmiana podlega teście państwowemu.
Drzewa są średniej wielkości, korona rzadka, zwarta, w kształcie wąsko piramidalnym. Ta gruszka charakteryzuje się mieszanym rodzajem owocowania.
Pędy są średniej grubości, proste, niepozostawiające włókien, w kolorze brązowym. Soczewica jest nieliczna. Pąki są średniej wielkości, zaokrąglone, przylegające, o gładkiej powierzchni. Liście zielone, średniej wielkości, owalne, szerokie, krótko ostro zakończone, z drobno ząbkowanym ząbkowaniem wzdłuż krawędzi. Blaszka jest gładka, błyszcząca, zakrzywiona do góry. Ogonki ogonkowe nagie, średniej grubości i długości.
Owoce gruszki Hera są duże (waga od 175 do 210 gramów), regularne szerokie gruszki, o gładkiej powierzchni. Skórka średniej grubości, sucha, pokryta rdzawą siateczką. W momencie dojrzewania główny kolor owocu jest zielony, kolor powłoki na mniejszej części gruszki wyraża się czerwonym rumieńcem. W okresie dojrzałości konsumenckiej główny kolor owocu jest jaśniejszy, zielonkawy, kolor powłoki również zajmuje nieznaczną część owocu i nabiera różowawego odcienia. Szypułki średniej długości i grubości, ustawione pod kątem (tj. Ukośnie). Lejek jest bardzo mały, średnio zardzewiały lub go nie ma. Kubek jest otwarty, nie spada. Spodek jest średniej wielkości, wąski. Serce jest średniej wielkości, okrągłe. Komory nasienne są średnie, zamknięte. Nasiona są średniej wielkości, stożkowate, w kolorze brązowym.
Miąższ kremowy, drobnoziarnisty, półtłusty, o średniej gęstości, lekko ziarnistej konsystencji, soczysty, kruchy, słodko-kwaśny w smaku i słabym aromacie. Zgodnie ze skalą degustacji smak odmiany Gera ocenia się na 4,3 punktu z maksymalnie 5 możliwych.
Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: suche substancje rozpuszczalne (14,5%), zawartość cukrów (9,6%), miareczkowalne kwasy (0,4%), kwas askorbinowy (8,8 mg / 100 g), P-aktywne (86,0 mg / 100 gramów).
Czas na wymienną zapadalność przypada na drugą dekadę września. Utrzymanie jakości odmiany jest wysokie: w chłodni do przechowywania owoców gruszki są przechowywane do 5 miesięcy (150 - 160 dni).
Wczesna dojrzałość jest dobra: drzewa owocują od 4 do 5 roku. Wydajność jest wysoka. Zimotrwalosc jest stosunkowo wysoka. W warunkach sztucznego przemarzania drzew w środku zimy przy najniższej możliwej temperaturze minus 38 ° C tkanki rocznych gałęzi zamarzały do 1,8 punktu. Odmiana jest bardzo odporna na parcha, septorię i entomosporiozę.
Do oczywistych zalet gruszki Gera należy kompleksowa odporność na choroby, dobra zimotrwalosc i produktywność, zwarty rozmiar korony.
Główną wadą tej odmiany jest to, że w przypadku naruszenia optymalnych warunków przechowywania można zaobserwować ciemnienie owoców.
Proszę napisać, czy odmiana gruszki Hera potrzebuje zapylaczy. Jeśli tak, jakiego rodzaju zapylacza szukasz?
Hera pojawiła się w ogrodzie mojej mamy stosunkowo niedawno - 10 - 11 lat temu. Sadzonka została pobrana ze szkółki już zaszczepionej. Drzewo owocuje przez ostatnie 4 lata, ponadto owocuje corocznie, ale z różną intensywnością: rok jest mocny, następny słaby. Zanim zaczęło przynosić owoce, drzewo wykazało zaskakująco silny wzrost. Na początku nawet wątpiłem, że to Hera, bo Odmiana charakteryzuje się średnim wzrostem, a pędy pereł są bardzo wysokie! I bez względu na to, jak bardzo się starałem, nie wyszło, aby zrobić rozprzestrzeniającą się łodygę. Crohn pozostał wąską piramidą.
Ale po rozpoczęciu owocowania wzrost drzewa znacznie zwolnił. Nic dziwnego - cała siła idzie w owoc. Drzewo kwitnie polubownie i zwykle obficie. Wszystkie gałęzie są po prostu zawieszone na gruszkach, a gdy dojrzewają, zaczynają łamać suki. A więc szkoda! Często problematyczne jest umieszczanie rekwizytów - korona jest wąska, a gałęzie idą pionowo.
Gruszki dojrzewają we wrześniu. No cóż, jak dojrzewać ... Zaczyna w nich pojawiać się aromat. Pod koniec września - początek października owoce zaczynają dobrze dojrzewać. Dojrzałe gruszki mają żółtawą skórkę z różową beczką na słońcu. Zawsze pozostają silne i nie opadają jak wiele wczesnych odmian. To jest to, co w nich lubię. Nie lubię gruszek! Owoce pachnące, soczyste. Twarde ziarna w miazdze są rzadkie.
Nie próbowaliśmy jeszcze wyjmować owoców do przechowywania w dużych ilościach (dużo jem), a te, które zostały ułożone, leżały przez chwilę. Zaczynają szybko więdnąć, jeśli nie bardzo zimne, ale nie gniją. Nie zachwycają mnie ospałe gruszki, więc nie potrafię opisać smaku.