Odmiana Ogórka Asterix (F1)
Asterix to średnio dojrzewająca hybryda ogórków wyhodowana przez Bejo Zaden B.V. (Holandia) w 1995 roku. W 1998 roku został wpisany do rejestru państwowego Rosji w dwóch regionach - centralnym (Kaługa, Moskwa, Briańsk, Włodzimierz, Ryazan, Smoleńsk, Iwanowsk, Tula) i Centralnym czarnoziem (Woroneż, Kursk, Lipieck, Biełgorod, Orzeł, Tambow) regiony). Autorzy odmiany: V.I. Putyatin, N.A. Ilyin i V.S. Ilyin.
Hybryda Asterix zapylana przez pszczoły, dobrze przystosowuje się do niesprzyjających warunków. Okres od kiełkowania do zbioru pierwszych owoców wynosi 48 - 54 dni.
Rośliny są średniej wielkości, kwitnące głównie żeńskie, z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Liście są średniej wielkości, średnio pomarszczone, ciemnozielone; krawędź liścia jest lekko falista.
Ogórki są cylindryczne, żebrowane, średnio grudkowate, z białymi kolcami, zaokrąglone w przekroju, o wadze 70 - 90 gramów. Stosunek długości do średnicy owoców wynosi 2,9: 1. Dojrzewanie jest rzadkie. Skórka jest zielona, ze średnio nakrapianymi i średnio białymi paskami. Plon handlowy wynosi 133 - 333 c / ha i jest wyższy od standardowych odmian Brigadny, Druzhina i Edinstvo o 53 - 107 c / ha. Maksymalny plon wynosi 422 c / ha, czyli o 90 c / ha więcej niż w przypadku odmiany Druzhina (region Woroneż). Produkcja wyrobów zbywalnych wynosi 80 - 97% (w przypadku norm tylko 65 - 95%).
Odmiana uniwersalna - odpowiednia zarówno do sałatek letnich, jak i przetworów zimowych.
Ta hybryda jest odporna na suszę, a także na powszechne choroby, takie jak wirus mozaiki ogórka, plamistość oliwek, mączniak prawdziwy i mączniak rzekomy (6/9 pkt). Charakteryzuje się intensywnym owocowaniem, dlatego konieczne jest częste zbieranie.
Zalety ogórka Asterix: stabilny plon, wysoki smak i przydatność handlowa owoców.
Wady obejmują słabą odporność na zimne trzaski.
Odmiana od dawna. Około 15 lat temu Atlantis również aktywnie ją uprawiał. Nawiasem mówiąc, są bardzo podobne do ogórków, białawe plamy pojawiają się nawet w podwiązce. Ale Asterix ma jedną ciekawą cechę. Przy uprawie sadzonek w kubeczkach tej odmiany część korzeniowa rośnie i rozwija się szybciej niż liście. A krzew nie jest bardzo rozgałęziony, słabe pędy boczne prawie nie owocują. Wszystkie owoce wiszą w pęczkach na centralnej grubej łodydze. Nie ma nic złego do powiedzenia o smaku - oba nasiona są małe i chrupiące. Ostatnia cecha jest zachowana podczas solenia. Ale odporność na mączniaka prawdziwego jest mocno przesadzona. A w deszczowym chłodzie zieleń przestaje być wiązana, rośnie liczba męskich jałowych kwiatów.