Rose Rosarium Uetersen
Rosarium Uetersen to odmiana niemieckiej pnącej róży wielkokwiatowej. Wyhodowany przez Reimer Cordes - jednego z założycieli firmy „Wilhelm Cordes and Sons” zajmującej się selekcją i produkcją róż. Krzyż róży 'Karlsruhe' z nieznaną sadzonką w 1957 roku. Nazwany na cześć najstarszego i największego Rosarium Uetersen znajdującego się w Niemczech. Zarejestrowana jako odmiana w 1977 roku.
Roślina osiąga wysokość 190 - 300 cm, szerokość 80 - 120 cm, wyhodowana w formie pnia może wytworzyć bujną, zaokrągloną koronę. Pędy są wyprostowane, kręcone, mocne i mocne, z ciernistymi cierniami. Liście są obfite, duże, błyszczące, w kolorze od zielonego do ciemnozielonego.
Róże są duże, podwójne, o średnicy 9 - 12 cm, zawierają około stu falistych płatków ściśle przylegających do siebie. Kształt kwiatów zmienia się podczas kwitnienia z zaokrąglonego pąka na miseczkowaty. Uważa się, że Utersen Rosarium ma podobny kształt do angielskich róż wyhodowanych przez Davida Austina. Kwiaty są jasnoróżowe, a podczas kwitnienia nabierają jasnego srebrzysto-różowego odcienia; zbierane są w luźnych gronach, składających się z 3 - 5 pąków. Na jednym pędzie może kwitnąć do 40 kwiatów. Róże mają delikatny, świeży, lekki aromat przypominający zapach jabłek.
Bujny rozkwit utrzymuje się od czerwca do jesieni. Pierwszy kwiat jest bardzo obfity, tak bardzo, że może prawie całkowicie ukryć duże zielone liście. Ponadto przy odpowiednim przycinaniu można uzyskać równomierne okresowe kwitnienie aż do samego mrozu.
Ta odmiana jest odpowiednia dla regionów o surowym klimacie. Różni się wysoką mrozoodpornością: według strefy USDA 4b (minus 28-31 ° C), która odpowiada klimatowi regionu moskiewskiego i większości Rosji. Róża ta charakteryzuje się odpornością na choroby takie jak mączniak prawdziwy i czarna plamistość. Preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne, bogate w próchnicę.
Róża Rosarium Uetersen może przez przycinanie rosnąć jako krzew o wysokości do 2 metrów i szerokości. Lub jako róża pnąca z pędami o długości do 3 metrów, w tym przypadku roślinę należy przywiązać do podpór.
Zalety odmiany: piękna barwa kwiatów, wysoka mrozoodporność i odporność na choroby, obfite kwitnienie, dobrze znosi opady atmosferyczne i wiatr.
Wady: roślina bardzo kłująca, słaby aromat kwiatów, powolny wzrost pędów.
Rosarium Utersen doskonale ozdobi zewnętrzne tarasy, pergole, werandy, altany, ogrodzenia i obeliski. Ponadto dzięki pędom pnącym idealnie nadaje się do tworzenia łuków kwiatowych, żywopłotów i klombów.
Odmiana ta ze względu na swoją wytrzymałość, przepych kwiatów i piękny wygląd jest popularna w różnych krajach i zdobyła liczne nagrody na wystawach międzynarodowych.
Rosarium Utersen rośnie dla mnie już siódmy rok. W ogóle nie jestem fanem kwiatów - tak myślałem wcześniej. To drzewko zostało przedstawione jako prezent urodzinowy i od tego czasu zaczęła się moja miłość do róż. Najtrudniejsze dla mnie w opiece nad nimi jest schronienie krzewów na zimę. Robię to w następujący sposób: usuwam pędy z łuku i ostrożnie zaginam je na przygotowanej warstwie gałązek szklistych i świerkowych. Podczas tego procesu najważniejsze jest, aby nie łamać pędów i nie wstrzykiwać się, ponieważ róża jest bardzo kłująca. Pracuję w rękawicach narciarskich, ale nawet przez nie czasami kłują kolce. Następnie owijam pędy włókniną i przykrywam na wierzchu świerkowymi gałązkami. To wszystko, róża jest gotowa na zimę! Jak izolujesz i chronisz te delikatne kwiaty przed mrozem?
Bardzo wytrzymała i bezpretensjonalna odmiana, niestraszna deszczowi ani półcieniu. Zimy dobrze.Jako materiał pokryciowy używam geowłókniny, którą naciągam na drewnianą ramę.
Ta róża to mój drugi rok - rośnie w formie krzewu. Wspaniała roślina. W okresie kwitnienia porośnięta jest skupiskami pąków. Kolor kwiatów lekko blednie pod koniec kwitnienia, ale nie zmniejsza to w najmniejszym stopniu efektu dekoracyjnego, ale nadaje płatkom srebrzysty odcień. Przechodząc przez miejsce nie można oderwać wzroku od przepychu. Kwitnie ponad miesiąc, potem bardzo krótka przerwa i znowu - jasnoróżowa fontanna. Zadbany krzew - kwiaty na końcach pędów, ale jest ich tak dużo, że zieleń jest prawie niewidoczna. Oczywiście tak obfite kwitnienie wymaga odpowiedniego odżywiania. Kilka razy w sezonie dodaję próchnicę do korzeni i stale rozluźniam ziemię pod krzakami. Ściółkuję skoszoną trawą. Na zimę podstawy krzewów pokrywam mchem torfowym, owijam włókniną, którą mocuję zwykłymi spinaczami do bielizny. Przycinanie odbywa się wiosną, gdy pojawiają się pąki, jednocześnie tworząc krzew.