Odmiana śliwkowa Anna Shpet

Anna Spath to późno dojrzewająca odmiana Prunus domestica pochodząca z Europy Zachodniej. Otrzymany z kości na początku lat 70. XIX wieku w Niemczech przez L. Shpeta. Pierwszy opis tej śliwki pochodzi z 1881 roku.

Rozpowszechnił się na południu byłego Związku Radzieckiego, zwłaszcza w południowych regionach Ukrainy, na Północnym Kaukazie i na południu obwodu rostowskiego. Według spisu ogrodów z 1945 roku najwięcej drzew Anny Shpet znajdowało się na Terytorium Krasnodarskim, tutaj ich udział wyniósł 12,5%, region rostowski zajął drugie miejsce pod względem liczby drzew z udziałem 12,6%, Kabardyno- Bałkaria stanowiły 13,8%, do Osetii Północnej - 7%, do regionu Wołgogradu - 5,8%.

Śliwka Anna Shpet znajduje się w standardowym asortymencie Krymu, Kaukazu, południowej części Ukrainy w 1 - 2 grupach, w regionach Astrachania i Wołgogradu - w 2 - 3 grupach.

W 1947 roku odmiana została wysłana do testu państwowego. W tym samym roku został wpisany do Państwowego Rejestru Federacji Rosyjskiej dla Kaukazu Północnego (Obwód Rostowski, Terytoria Krasnodarskie i Stawropolskie, Republika Adygei, Dagestan, Inguszetia, Kabardyno-Bałkaria, Północna Osetia-Alania, Karaczajo-Czerkiesja, Czeczeński) i Nizhnevolzhsky (obwód Astrachania i Wołgogradu, Republika Kałmucji).

Drzewa są żywotne, wytrzymałe (do 40 roku życia), szybko się rozwijają, dobrze znoszą odmłodzenie. Korona jest gęsta, szeroka, o okrągłym lub okrągło-piramidalnym kształcie, z trwałymi (do 12 lat) zarastającymi gałęziami. Gałęzie szkieletowe są dość grube. Łodyga jest prosta, gładka. Kora na pniu jest szara, na gałęziach szkieletowych jasnoszara. Soczewica jest średniej wielkości, na łodydze jest przeciętna ilość. Pędy proste, nie owłosione, z przetchlinkami, pomalowane na kolor brązowy lub czerwono-brązowy o niskiej intensywności; średnie międzywęźla (4 cm); włócznia i wewnętrzne słabe letnie narośle są szarawe z czerwonawym odcieniem. Pąki wegetatywne są małe, stożkowate, spiczaste, przylegające. Liście jasnozielone, poniżej średniej wielkości (średnia długość - 7,3 cm, wąskie - 3,8 cm, powierzchnia - 27,8 cm), podłużno-owalne, ze spiczastym końcem i drzewiastą podstawą, wzdłuż krawędzi obramowane ząbkowanie podwójne czubate średniej wielkości. Blaszka liściowa jest cienka, krucha, płaska, górna strona jest matowa, nie owłosiona, dolna strona lekko owłosiona wzdłuż żył centralnych i bocznych. Ogonki są krótkie (do 0,8 cm), zabarwienie antocyjanowe. Gruczoły pojedynczo: siedzące, żółte. Brak przylistków.

Kwiatostany są dwukwiatowe. Pąki są białe. Obręcz jest duża (2,8 cm), płaska. Płatki średniej wielkości (długość - 1,3 cm, szerokość - 0,7 cm), owalne, z zaokrąglonym wierzchołkiem, brzeg wierzchołka falisty, marszczenie średnie, bliskość płatków średnia, kolor biały . Występuje niewielka ilość pręcików (18 szt./kolor), ich kształt jest prosty, długość nitki 0,7 - 1,1 cm, pylniki żółte. Kielich ma kształt dzwonu, nie owłosiony. Płatki są lancetowate, nie owłosione, o długości 0,7 cm, szerokości 0,2 cm, nie ma ząbkowania wzdłuż krawędzi. Szypułki są średniej długości (1,1 cm), bez pokwitania.

Owoce śliwki Anna Shpet są duże (waga 40-50 g, średnia waga 45 g, największe okazy osiągają 60 g), równoramienne, owalne lub szeroko jajowate. Szew brzuszny jest szeroki, płytki, słabo wyrażony, nie pęka. Głównym kolorem owocu jest jasnożółty kolor, kolor powłoki jest jednolity, ciemnofioletowy z czerwonawym (lub ceglastobrązowym) odcieniem. Skórka jest cienka, gęsta, o luźnej konsystencji, z licznymi podskórnymi plamkami szarego koloru i rzadkimi rdzawymi smugami, pokryta grubą szarą woskową powłoką; można go łatwo usunąć z miąższu, zwłaszcza gdy owoc jest zanurzony w gorącej wodzie. Lejek jest głęboki, średniej szerokości. Szypułka jest krótka, szydełkowana, raczej gruba.Nasiona średniej wielkości (waga 1,5 g, długość - 2,2 cm, szerokość - 1,3 cm, grubość - 0,8 cm), wydłużone, owalne, skierowane w stronę szypułki i zaokrąglone ku górze, pomalowane na kolor ciemnobrązowy. Powierzchnia jest szorstka, bruzdowana i bulwiasta. Otwarty szew. Szew brzuszny jest wąski. Środkowe żebro dobrze zaznaczone. Brak bocznych żeber. Kil jest niewielkich rozmiarów, ma tępy kształt. Oddzielność od miąższu jest dobra (w owocach w pełni dojrzałych).

Miąższ zielonkawożółty (u dobrze dojrzałych owoców złocisty), przezroczysty, gęsty, kruchy, soczysty, włóknisty; w powietrzu lekko ciemnieje. Kolor ubytku jest jednokolorowy z miazgą. Smak śliwek jest bardzo dobry, słodki z przyjemną kwaskowatością.

Pod względem składu biochemicznego śliwki na surowej masie zawierają: suchą masę (15,7%), zawartość cukrów (9,9%), substancje pektynowe (0,80%), kwasy (0,73%), polifenole (384 mg / 100 g) kwas askorbinowy (6,5 mg / 100 g); indeks kwasu cukrowego wynosi 13,56.

Ocena degustacyjna mrożonych owoców - 3,8 pkt; suszone owoce - 3,9 punktu; sok z miąższem - 3,8 punktu; kompot - 4,2 punktu, marynata - 4,1 punktu. Odmiana doskonale nadaje się do spożycia świeżego i namoczonego, a także do niektórych rodzajów konserw (przetwory, marynaty). Nie nadaje się do zamrażania i produkcji suszonych owoców. Najsłodsze śliwki są na etapie, gdy ich skóra zaczyna się marszczyć (staje się niejako więdnąć).

Kwitnienie następuje w średnim okresie (połowa kwietnia). Okres dojrzewania owoców jest bardzo późny (koniec września - początek października). Usunięcie można wykonać w jednym kroku, ponieważ dojrzałe owoce są nadal mocno trzymane na drzewach. Wczesną dojrzałość śliwki Anny Shpet szacuje się jako średnią: drzewa wchodzą w okres owocowania zwykle od 3 do 5 (w rzadkich przypadkach od 6) roku. Plony są wysokie i regularne. Drzewa w wieku 8 - 10 lat zbierają od 25 do 40 kg owoców, od 10 do 12 lat - do 60 kg. W wieku 15 - 20 lat, w okresie pełnego owocowania, jedno drzewo może wydać do 150 - 250 kg owoców. W chłodnym, suchym pomieszczeniu śliwki są dobrze konserwowane przez ponad 1 miesiąc. W deszczową pogodę owoce pękają, a także często i silnie gniją.

Poziom zimotrwałości drewna i pąków kwiatowych jest średni. Średnia mrozoodporność. Na południu Rosji odmiana jest dość mrozoodporna, ale w warunkach północnych regionów Ukrainy i regionu Astrachania drzewa lekko zamarzają. Na południu regionów Woroneża i Kurska rzadkie pojedyncze drzewa bardzo cierpią z powodu mrozu i dlatego są mało wydajne. Ale dzięki wysokim zdolnościom regeneracyjnym tej odmiany nawet pąki drzew dobrze regenerują się po silnym zamrożeniu. Drewno ma również dobre właściwości regeneracyjne po zmiażdżeniu i pęknięciu przez mróz. Ogólny poziom odporności na suszę ocenia się jako zadowalający. W warunkach stepowych regionów Kubanu drzewa działają dobrze i dość dobrze znoszą suszę.

Odmiana stosunkowo odporna na moniliozę (oparzenie monilialne) i polystygmozę (czerwona plama). Odporność na inne choroby jest przeciętna. Na glebach wapiennych drzewa są silnie dotknięte chlorozą.

Śliwka jest częściowo samozapłodna i daje bardzo dobre plony nawet bez zapylaczy. Ale najlepsze wyniki uzyskuje się przy zapylaniu krzyżowym. Dobrymi dla niej zapylaczami są odmiany: Washington, węgierska domowa, węgierska włoska, Victoria, Ekaterina, Raisin-erik, Kirke, Rannaya, Renklod Altana, Renklod green, Brzoskwinia.

Do głównych zalet śliwki Anna Shpet należą: wysokie plony, duże owoce bardzo dobrej jakości, późne dojrzewanie.

Główne wady to: podatność na choroby, wysoka korona (przy zbiorze z dorosłego drzewa nie da się obejść bez drabiny), słabe luźne drewno (drzewa często łamią się w huraganowym wietrze), niskie właściwości konserwowe owoców.