Odmiana winogron Alvika

Hybrydowa forma winogron stołowych o ciemnych barwach Alvik jest jednym z najnowszych osiągnięć krajowego hodowcy z regionu zaporoskiego na Ukrainie Viktora Kalugina. W majątku Wiktora Michajłowicza znajdują się już dziesiątki jego własnych dzieł, z których wiele cieszy się prawdziwym zainteresowaniem zarówno amatorów, jak i rolników. Głównymi kryteriami, na które autor kładzie nacisk w swojej pracy, są wielkoowocowe i wczesne dojrzewanie odmian. I nawet w tej serii nasza bohaterka okazała się niekwestionowanym liderem, wywołując efekt bomby eksplodującej wśród winiarzy. Jego gigantyczne jagody po prostu zadziwiają wyobraźnię tych, którzy mieli okazję kontemplować je na żywo, a sam ten fakt sprawia, że ​​wielu fanów szczerze marzy o pojawieniu się tej hybrydy na swoich działkach. W związku z tym istnieje ogromne zapotrzebowanie na sadzonki i sadzonki, dlatego ich cena czasami osiąga transcendentalne wyżyny.

Fenomenalną wielkoowocowość tego grona można całkiem wytłumaczyć faktem, że hodowca wybrał doskonałe odmiany jako formy rodzicielskie Maskotka i Świetnyktórych jagody są same w sobie bardzo masywne. Jednak nasza bohaterka przewyższyła w tym wskaźniku oboje rodziców o rząd wielkości, co przyciągnęło szczególną uwagę w środowisku zawodowym. Jest za wcześnie, aby mówić o innych zaletach i wadach, ponieważ młoda hybryda wciąż przechodzi testy odmian z niewielką liczbą hodowców i tylko na podstawie jej wyników będzie można dokonać obiektywnej oceny Alvik.

Charakterystyka agrobiologiczna

Krzewy już w pierwszych latach po posadzeniu wykazują duży wigor. Korona jest zamknięta, prawie biała z powodu intensywnego pokwitania, które pozostaje zauważalne na młodych liściach, a nawet na osi pędu. W pełni rozwinięte liście są dość duże, zaokrąglone lub sercowate, z trzema lub pięcioma płatkami z silnym, delikatnym rozcięciem między nimi. Kolor blaszki liści winogron jest intensywnie zielony z jaśniejszymi żyłkami, u podstawy których mogą pojawić się odcienie antocyjanów, powierzchnia jest siatkowo-pomarszczona, profil płaski lub lekko pofalowany. Górne boczne wycięcia są głębokie, zamknięte owalnym prześwitem lub otwarte w kształcie liry z zaokrąglonym dnem. Dolne nacięcia są średniej głębokości, przeważnie otwarte, z równoległymi bokami i spiczastym dnem. Wcięcie ogonkowe jest otwarte, w kształcie liry, z ostrym dnem. Ogonki są krótsze niż główna żyła liścia, zielone, czasem z czerwonawym odcieniem. Zęby na krawędzi liścia Alvica są średniej wielkości, przeważnie piłokształtne, z wypukłymi krawędziami i spiczastymi wierzchołkami. Kwiaty są biseksualne, według opinii są dobrze zapylane, nie kruszą się, a powstałe jagody praktycznie nie grochu. Wraz z dojrzewaniem jednorocznego wzrostu odmiana również nie ma problemów, pędy dojrzewają polubownie i praktycznie na całej długości.

Pęczki są znacznych rozmiarów, dlatego ich średnia waga wynosi 600-900 gramów, jednak wiele z nich pokonuje znak kilograma, a rekordziści osiągają dwa kilogramy. W pierwszych latach owocowania winogron masa pędzli nie osiągnie średniej, ale wraz z nagromadzeniem wieloletniego drewna ich rozmiar i waga będą stale rosły. Kształt pęczków hybrydy jest szeroko stożkowy, a struktura ma średnią gęstość. Grzebienie są długie, zielne, ale wystarczająco mocne. Główną ozdobą hybrydy i chlubą jej autora są podłużne winogrona, wspaniałe pod względem wielkości i masy, które osiągają średnio 41-43 mm długości i 25-27 mm średnicy. Waga tych gigantów może wynosić do 30 gramów, ale zwykle waha się od 20-25 gramów. Jagody Alvica mają barwę niebiesko-fioletową, a ich powierzchnia pokryta jest grubą warstwą ochronnego nalotu pruiny. Wysoka jednorodność dużych owoców w gronie nadaje szczotkom bardzo elegancki i atrakcyjny wygląd.Dzięki niezbyt gęstemu ułożeniu w stosunku do siebie jagody nie marszczą się ani nie odkształcają. Ich miąższ jest średnio gęsty, chrupiący, ma przyjemny harmonijny smak, ale nie różni się jasnym aromatem. Dane dotyczące proporcji cukrów i kwasów w soku z jagód są nadal sprzeczne, jednak według ocen smakowych owoce tej odmiany są jednogłośnie oceniane jako dostatecznie słodkie. Skórka winogron jest dość mocna, ale przeżuwanie jej nie jest zbyt trudne. Liczba nasion nie przekracza 2-3 sztuk i są słabo wyczuwalne w dużej objętości miazgi. Ogólnie cechy smakowe hybrydy są uważane za bardzo wysokie.

Zbiory są doskonałe do świeżego spożycia. Doskonała prezentacja winogron powoduje bardzo duże zapotrzebowanie na hybrydę ze strony rolników planujących jej sprzedaż na sprzedaż. Jest dość oczywiste, że bukiety tak chwytliwe w wyglądzie nie pozostaną na blacie, dlatego ich cenę można ustawić wyżej. Biorąc ponadto pod uwagę, że winogrono to dojrzewa wcześnie, można przewidzieć bardzo wysoką rentowność dla Alviki. Nie ma jednoznacznych informacji na temat przydatności uprawy do długotrwałego przechowywania i transportu na duże odległości, jednak biorąc pod uwagę wytrzymałość skórki, gęstość miąższu i dobre przyleganie jagód do kiści, należy można założyć, że wskaźniki te będą bardzo przyzwoite. W postaci dużych jagód przetworzonych na kompoty, dżemy i marynaty również będą wyglądać bardzo apetycznie.

Okres wegetacji odmiany, począwszy od pączkowania, aż do osiągnięcia przez jagody warunków charakterystycznych dla dojrzałości usuwalnej, wynosi 115-125 dni. Na południu Rosji i Ukrainy winogrona są gotowe do zbioru do połowy sierpnia, aw tym czasie suma aktywnych temperatur osiąga 2400-2500 ° C. Takie wskaźniki charakteryzują naszą bohaterkę jako odmianę wcześnie dojrzewającą i pozwalają na jej uprawę w nietradycyjnych dla uprawy winorośli regionach środkowej strefy kraju. Na otwartym polu, bez podejmowania środków w celu sztucznego zwiększenia SAT, jest w stanie produkować plony we wszystkich regionach rosyjskiego regionu Czarnej Ziemi, a nawet nieco na północ. Podwyższona jest deklarowana przez autora zdolność winorośli do wytrzymywania niskich temperatur zimowych (-23 ° C), ale ten parametr nadal wymaga sprawdzenia, gdyż zdecydowana większość winiarzy uprawia ubytek formy z dokładnym schronieniem na zimę.

Wydajność krzewów Alvika, które weszły w owocowanie, według opinii ich właścicieli, znacznie przewyższa produktywność rodzicielskich form Talismana i Veliki. Plenność pędów u roślin jest dość wysoka, produktywne są nawet pędy, które rozwinęły się z dolnych pędów pędów owocowych. Biorąc pod uwagę tę okoliczność, a także wyjątkową wielkoowocową hybrydę, można założyć, że jej potencjalny plon może być nadmierny i nie odpowiadać na energię życiową samych krzewów. Ewentualne przeładowanie winogron grozi wieloma problemami, w szczególności słabym wzrostem pędów rocznych, wydłużeniem okresu wegetacji, niedostatecznym wybarwieniem jagód i pogorszeniem ich smaku. Aby temu zapobiec, winiarz powinien przyjrzeć się bliżej swoim podopiecznym, w porę wykryć oznaki nadmiernego stresu i uniknąć takich zaniedbań w przyszłości. Coroczne błędy w racjonowaniu plonów odmiany mogą powodować silne osłabienie, a nawet śmierć roślin.

Dojrzałe kiście mogą wisieć na winorośli przez miesiąc, nie tracąc przy tym swojej atrakcyjności. Jednocześnie jagody nie tracą wilgoci i nie rosną rodzynki. Wręcz przeciwnie, przy długotrwałej wilgoci lub gwałtownej zmianie wilgotności gleby problem pękania winogron może zostać zrealizowany, co należy wziąć pod uwagę, pozostawiając plon dojrzewający na krzakach. Pionierzy winiarzy twierdzą, że nie zauważono żadnej osy, która uszkodziłaby owoce, i można zaufać temu dowodowi, ponieważ mocna skórka powinna niezawodnie chronić winogrona przed irytującymi owadami.

Cechy agrotechniczne

Będąc bardzo młodą odmianą hybrydową, Alvika potrzebuje pełnoprawnych testów odmian, dlatego w przypadku wielu niuansów jej uprawy zalecenia mogą być tylko najbardziej ogólne. Jednocześnie na podstawie dostępnych już recenzji odmiany, z dużym zaufaniem, możemy scharakteryzować ją jako bardzo obiecującą i niewymagającą kompleksowej pielęgnacji.

Wybierając miejsce do sadzenia, należy kierować się standardowymi wymaganiami dotyczącymi winogron w zakresie wystarczającego zaopatrzenia roślin o wysoką produktywność w ciepło, wilgoć, odżywianie mineralne i światło słoneczne. Przede wszystkim ważne jest, aby dać młodym krzewom impuls do szybkiego rozwoju, dla którego na niewystarczająco żyznych glebach doły do ​​sadzenia są obficie wypełnione nawozami mineralnymi i organicznymi, aw suchych regionach zapewniają obowiązkowe podlewanie. Na południu, gdzie ciepło i słońce dla naszej wcześnie dojrzewającej bohaterki będzie zapewnione w obfitości, winnicę można sadzić zarówno na równinie, jak i na zboczach o różnej ekspozycji, z wyjątkiem tych najzimniejszych. Ale bliżej północnej granicy obszaru występowania odmiany, jeśli istnieje ryzyko niepełnego dojrzewania uprawy w chłodnych porach roku, rośliny umieszcza się w górnej części południowych stoków lub na płaskich terenach po słonecznej stronie różnych budynków lub gęste żywopłoty. Dzięki temu można podnieść poziom SAT o kilkaset stopni w stosunku do otwartej przestrzeni.

Sadzonki Alvica dobrze się ukorzeniają, ale może rosnąć na własnych korzeniach tylko na obszarach niezainfekowanych korzeniem filoksery. W tradycyjnych regionach uprawy winorośli, gdzie szkodnik żyje prawie wszędzie, rozmnażanie odbywa się za pomocą sadzonek zaszczepionych na podkładkach odpornych na filokserę. Krzewy winorośli są rozmieszczone na tyle swobodnie, aby wykluczyć przyszłą konkurencję silnych roślin o miejsce nasłonecznione.

Odmianę uprawia się głównie z ociepleniem winorośli na zimę, dla których krzewy otrzymują bezstopniowe kształty, takie jak wachlarz lub pochylony kordon. Jednak tam, gdzie temperatury w zimnych porach roku nie spadają poniżej wskazanego przez autora -23 ° C, można w ramach eksperymentu zalecić półkryjące standardowe formacje z rezerwowo izolowaną winoroślą w przypadku uszkodzenia przez mróz głównego część buszu.

Zaleca się, aby długość cięcia roślin, które weszły w okres owocowania, była średnia (5-8 pąków), a łączne obciążenie - zgodnie z siłą roślin, którą wykazują przy obecnym poziomie techniki rolniczej. Główną zasadą, uniwersalną dla wszystkich odmian o dużych owocach, jest to, że na każdym młodym pędzie winogron nie powinno pozostawać więcej niż jeden pęczek. Słabe i sterylne pędy są usuwane jak zwykle po złamaniu. Odporność Alviki na choroby jest przeciętna i zdaniem hodowców winorośli 3-4 zabiegi fungicydowe w sezonie wystarczą, aby kontrolować rozwój patogenów na niej.