Mandarynka Unshiu

Roślina o tej nazwie - Citrus reticulata Unshiu - jest często opisywana jako odrębna odmiana lub kilka blisko spokrewnionych odmian mandarynek. Ale dzieje się to również odwrotnie, jest uważany za gatunek niezależny. W rzeczywistości jest to rozległa grupa pomologiczna, reprezentowana przez wiele odmian, czasem znacznie różniących się zarówno zewnętrznie, jak i pod względem biologicznym.

Aby zrozumieć specyfikę takiej sytuacji, należy stwierdzić, że gatunki mandarynek z rodzaju Citrus generalnie nadal nie mają ustalonej struktury taksonomicznej. W obrębie gatunku łatwo powstają nowe hybrydy, a różnorodność kształtów może imponować! W Azji Południowo-Wschodniej, zwłaszcza w Japonii i Chinach, prace hodowlane prowadzone są od wieków, w wyniku których uzyskano setki klonów i odmian.

Struktura grupy

Jest to niewątpliwie największa grupa w obrębie gatunku Citrus reticulata. W literaturze często opisywana jest pod nazwą „Sattsuma” (Satsuma), a nawet po prostu - „japońskie mandarynki”. W jej obrębie z kolei opisano pięć podgrup różniących się takimi cechami, jak dojrzewanie, geografia pochodzenia i historyczne obszary występowania.

Grupa Wase... Obejmuje to wiele odmian, których główną cechą jest szybkie, wczesne dojrzewanie, a także stosunkowo słaba zimotrwalosc. Rośliny Wase są generalnie najbardziej odmienne od reszty Unshiu. Charakterystyczna i popularna odmiana w grupie - Kute Washo.

Zairai... To słowo można przetłumaczyć jako „lokalny”, „rdzenny”, „stary”. Sama nazwa wskazuje, że odmiany te powstały dawno temu, ich pochodzenie zaginęło w czasie. Jeśli mówimy o „japońskich mandarynkach”, to Dzairai przede wszystkim odpowiada tej nazwie. Podkreślamy, że ze względu na wczesną dojrzałość część Zairai może być spokrewniona z Wase. To popularna odmiana Miyagawa.

Mandarynki Owari... Nazwany na cześć prowincji na wyspie Honsiu, skąd pochodzą. Starsze odmiany Owari można również określić jako Zairai. Ze względu na wysoką plenność drzewa te należą do liderów w przemysłowych uprawach cytrusów w Japonii.

Grupa Ikeda... Niewielka liczba, prawie znikająca, pochodzi z miasta o tej samej nazwie w prefekturze Osaka. W postaci małych plantacji przemysłowych występuje na wyspach Honsiu i Shikoku.

Ikiriki... Podobnie jak poprzednie, swoją nazwę wzięli od osady. Szybko tracą też popularność, są nasadzenia w pobliżu Nagasaki i prefekturze Saga.

Opis Unshiu Citrus

Biorąc pod uwagę wszystko, co zostało powiedziane powyżej, można zadać logiczne pytanie: jak w takim razie opisać tę mandarynkę, skoro jej przedstawiciele mają tak zauważalne różnice? W końcu istnieje wiele opisów w języku rosyjskim?

Trochę historii

I tutaj musisz zrobić małą wycieczkę historyczną. Faktem jest, że wszystkie Unshiu mają dość wysoką zimotrwalosc. Odporność na zimno jest ogólnie charakterystyczna dla wszystkich mandarynek w porównaniu z innymi popularnymi owocami cytrusowymi. W Imperium Rosyjskim mandarynki uprawiano w Azerbejdżanie i na Kaukazie, zwłaszcza w Abchazji i Adżarii. Są to najbardziej wysunięte na północ regiony świata, w których owoce cytrusowe mogą rosnąć w otwartym terenie, nie tylko jako pojedyncze okazy w pojemnikach, ale także w nasadzeniach przemysłowych.

W czasach radzieckich już w latach 30. w Gruzji prowadzono poważne prace nad wprowadzeniem kultury mandarynki. Jako podstawę przyjęto przede wszystkim rośliny z grupy Vasho, jako najwcześniej dojrzewające rośliny. W tym samym czasie stare odmiany Dzairai były używane jako najbardziej odporne na zimno. Pojawiło się wiele odmian, wśród nich Soczi, Pioner, Michurinets Sukhumsky, Anaseuli-Saadreo i inne. Na szczęście kultura mandarynki pozwala uzyskać owocujące sadzonki już po 4-5 latach, co znacznie ułatwiło pracę hodowcom.

W rezultacie to, co obecnie określa się jako mandarynka Unshiu, jest raczej zbiorowym obrazem kilku nisko rosnących odmian, które stały się powszechne jako uprawa pokojowa lub w wannie.Jest to szczególnie widoczne np. Na forach plantatorów cytrusów, gdzie często opis Unshiu przez jednego uczestnika spotyka się z zarzutami innych: „Ale moje drzewo wygląda inaczej!”. Opcjonalnie istnieją spory dotyczące czasu dojrzewania, kształtu owoców, obecności w nich nasion itp. W rzeczywistości wszyscy mają rację, po prostu mówimy o różnych klonach i odmianach. Niemniej jednak istnieje uśredniony opis i będziemy go również używać.

Opis korony

W domu jest to zwarte drzewo o wysokości nie większej niż półtora metra, zwykle nawet niższe. Gałęzie są cienkie, lekko opadające, pozbawione kolców. Kora jest zielonkawa i tylko na pniu i starych gałęziach nabiera brązowego odcienia.

Liście są głęboko ciemne, skórzaste, gęste, z wyraźnie widoczną wyraźną centralną żyłką. Jeśli liść zostanie potarty w dłoni, pojawi się charakterystyczny gorzko-zielny zapach. Blaszka liściowa ma wydłużony owalny kształt, zwężający się ku końcowi. Ogonki są wąskie, bardzo krótkie.

Drzewo jest stosunkowo bezpretensjonalne, odporne na suche powietrze i brak oświetlenia. To właśnie te cechy sprawiły, że stał się popularny wśród amatorskich hodowców cytrusów. Ponadto, jak już zauważyliśmy, jest w stanie wytrzymać niskie temperatury. W Abchazji dojrzałe krzewy nie zamarzają nawet przy minus 12 ° C, pod warunkiem, że taki mróz nie trwa długo.

Korona jest łatwo formowana przez przycinanie, wygodnie jest nadać jej kulisty kształt. Zwykle występują dwa przyrosty w ciągu roku: główna to wiosna, a druga, słabsza, pod koniec lata.

Stopień ukorzeniania sadzonek jest wyjątkowo niski, zwykle drzewa rozmnaża się przez szczepienie, w tym trójlistkowe.

Uwaga! Mandarynki generalnie wymagają chłodnego zimowania, w szczególności szczepione na tripolianach. Jeśli nie masz zimnej loggii, powinieneś użyć innych cytrusów jako podkładki, na przykład sadzonek pomarańczy lub cytryny.

Funkcje kwitnienia

Masowe kwitnienie przypada na ostatnią trzecią część wiosny, chociaż czas w dużym stopniu zależy od warunków przetrzymywania. Pod koniec lata może nastąpić druga fala, ale produkuje niewiele kwiatów, a ponadto nie ma na nich zawiązanych owoców. Kwiaty są małe, ale bardzo pachnące (wielu nazywa ich zapach słodkawym), pięciopłatkowe. Siedzą na zeszłorocznych małych gałązkach, zebranych zwykle w kwiatostany po 4 - 6 sztuk, są też pojedyncze.

Kwiaty są przeważnie samozapylane, co daje owoce bezpestkowe. Ważną cechą jest to, że kwitnienie może już pojawić się na dwuletnich krzewach. Pełne owocowanie następuje w 4. lub 5. roku życia.

Charakterystyka owoców

Owoce dojrzewają od listopada. Są małe, około 70 gramów, spłaszczone, w kolorze jasnopomarańczowym. To wyraźna płaskość, która odróżnia owoce Unshiu od zbiorów innych odmian.

Błyszczącą skórkę łatwo oddziela się od miąższu, a po wysuszeniu znajduje zastosowanie w kuchni i medycynie ludowej. Miąższ jest również pomarańczowy; jak już wspomniano, jest zwykle pozbawiony nasion i składa się z oddzielnych, łatwo dzielących się zrazików.

Smak owoców jest świetny! Różnią się słodyczą, chociaż są pod tym względem gorsze od nowych hybryd, na przykład tangelo. Transport tych owoców jest również wysoki. Nic dziwnego, że Unshiu jest uważane za ważną uprawę przemysłową!

Wniosek

Każda odmiana z tej grupy może stać się doskonałą egzotyką pokojową. Mandarynki są bezpretensjonalne, łatwo tolerują warunki mieszkania, nie wymagają dla siebie osobnego miejsca. Jednocześnie dość szybko owocują, nawet jeśli opiekuje się nimi niezbyt doświadczona osoba. Głównym warunkiem tworzenia owoców jest obecność kilku chłodnych miesięcy zimowych.