Odmiana gruszki Piękno Briańsk

Piękno briańskie to wczesna jesienna odmiana gruszki, wyselekcjonowana przez hodowcę N.I. Rozhnov z A.A. Wysocki w twierdzy Kokinsky Ogólnorosyjskiego Instytutu Selekcji i Technologii Ogrodnictwa i Szkółkarstwa (w skrócie VSTISP), położonego niedaleko Briańska. Dokładne pochodzenie odmiany nie zostało ustalone. Istnieje wersja, w której piękno Briańsk jest hybrydową formą międzykręgową uzyskaną poprzez zapylenie odmiany Trubchevskaya, popularnej wśród pyłku Winter Mlievskaya. Według innej wersji gruszka ta została wyhodowana w 1962 roku przez A.A. Wysocki i I.V. Kozacy poprzez hybrydyzację Popular z Zimową Mlievską. Według najpopularniejszej i najbardziej prawdopodobnej wersji gruszka została uzyskana poprzez skrzyżowanie 2 odmian - Max Red Bartlett (aka Williams red lub Williams Rouge Delbara) x New Year's. W 1983 r. Odmiana trafiła do elity, a od 1998 r. Weszła do hodowli pod nazwą „Bryanskaya Krasavitsa”. Przystosowana do uprawy w środkowej strefie Rosji. To jedna z najpopularniejszych odmian regionu Czarnej Ziemi. Terytorium jego występowania nadal się powiększa, w ostatnich latach piękno Briańska zyskuje na popularności na Uralu (regiony Orenburg, Swierdłowsku, Czelabińska itp.).

Zdjęcie: Sergey Vasiliev, Voskresensk.

Drzewa są średniej wielkości, korona ma wąski piramidalny kształt. Liście są ciemnozielone, o gładkiej, błyszczącej powierzchni. Charakterystyczną cechą tej gruszki (podobnie jak wielu innych odmian uzyskanych przy użyciu Max Red Bartlett) jest bordowo-czerwony kolor górnych liści młodego wzrostu, aż do całkowitego zaniku pączkowania. Ale gdy tylko zostaną ułożone wierzchołkowe pąki, liście młodego wzrostu stają się ciemnozielone. Kora (szczególnie wierzchołki wzrostu) ma kolor bordowo-czerwony.

Owoce są duże (waga jednej gruszki często waha się od 150 do 250 g, ale największe okazy mogą osiągnąć 450 g), jednowymiarowe, regularne gruszki lub podłużnie gruszkowate, wyboiste. Kształt gruszek może się różnić. Skórka jest gładka, raczej gęsta. Niedojrzałe owoce są ciemnozielone z czerwonawym rumieńcem. Dojrzałe owoce żółkną, kolor powłoki staje się bardziej intensywny i zajmuje ponad połowę powierzchni owocu w postaci bordowego rumieńca o charakterystycznym matowym odcieniu.

Miąższ jasnokremowy, delikatny, tłusty, bardzo soczysty, o delikatnym kwiatowym aromacie, deserowy, wyśmienity słodko-kwaśny smak (4,6 - 4,8 punktu w 5-stopniowej skali).

Zdjęcie: Sergey Vasiliev, Voskresensk.

Okres dojrzałości umownej przypada na początek jesieni (od pierwszej dekady do połowy września). W chłodnych warunkach okres przechowywania owoców nie przekracza 15 dni, w lodówce gruszki nie tracą świeżości przez 2 miesiące (maksymalnie do grudnia).

Wczesna dojrzałość gruszki briańskiej jest wysoka: drzewa owocują już od 3 roku od szczepienia, a pełne zbiory rozpoczynają się od 6 roku. Kompatybilność z pigwami jest bardzo dobra.

Odmiana jest samopłodna. Kwitnienie następuje w późniejszym terminie, co zapewnia dodatkową ochronę kwiatów i jajników przed wiosennymi przymrozkami. Pąki wegetatywne kwitną 1 do 2 tygodni później niż inne odmiany. Pomimo obfitego kwitnienia zachowuje niewiele owoców, dlatego plon jest niski. Zimotrwalosc jest stosunkowo wysoka (na poziomie Bessemyanki), drzewa dobrze znoszą spadek temperatury zimą do minus 35 ... 38 ° C. Jednak ekstremalne zmiany temperatury o dużej amplitudzie mogą mieć wyjątkowo niekorzystny wpływ.Jednak ciężka zima 1978-1979. drzewo matki przetrwało bardzo dobrze. Odporność na główne choroby i szkodniki na poziomie najlepszych odmian standardowych. Gruszka jest odporna na parch, ale liście są dotknięte w mokrych latach.

Do sadzenia sadzonek preferowane są pożywne gleby, obszary z dobrym oświetleniem i ochroną przed wiatrem. Ważne jest, aby unikać stagnacji wilgoci w glebie.

Główną zaletą gruszki briańskiej są bardzo duże i bardzo piękne (ozdobne) owoce o wysokim smaku.

Wadą jest to, że w latach suchych owoce nabierają gorzkiego smaku i nie są soczyste.