Gruszka Cure (zima Williams)

Curé to wczesnozimowa triploidalna odmiana gruszki nieznanego pochodzenia. Sadzonka została odkryta przypadkowo w 1760 roku we Francji, w lesie Fromenteau Cure Leroy, dzięki czemu odmiana została dalej rozprzestrzeniona. Inne nazwy odmiany to zima Williams, Winter large, Pastorskaya, Plebanovka, Popskaya.

W 1947 roku odmiana została wysłana do testu państwowego iw tym samym roku została podzielona na strefy w regionie Północnego Kaukazu. W Rosji gruszka ta jest najbardziej rozpowszechniona na terytoriach krasnodarskim i stawropolskim, w południowej części regionu astrachańskiego, Krymu, Dagestanu, Inguszetii, Czeczenii, Osetii Północnej, Kabardyno-Bałkarii. Uprawiany jest również w Azerbejdżanie, Mołdawii, Armenii, we wszystkich strefach Ukrainy i republikach Azji Środkowej.

Drzewa są energiczne i trwałe. Korona jest dobrze ulistniona, gęsta, szerokopiramidalna (w wieku 12 lat średnica korony wynosi 3,9 metra). Po załadowaniu plonu końce gałęzi opadają, a korona nabiera lekko opadającego kształtu. Główne gałęzie wychodzą z pnia pod ostrym kątem (około 45-50 stopni). Kora pnia i główne gałęzie szkieletu są szare i pokryte pęknięciami; na młodych drzewach powierzchnia kory jest gładka, szara, bez pęknięć. Owocnikowanie koncentruje się na drewnie 3 - 4-letnim (rzadziej na 2-latku), a także na owocach.

Pędy są koliste, średniej lub długiej długości, średniej grubości, w kolorze jasnobrązowym. Kora górnej części pędów rocznych jest koloru bordowo-brązowego i lekko owłosiona. Soczewica jest średniej wielkości, owalna, jasnoszara, rzadko umieszczana na pędzie. Pąki są średniej wielkości, wystające, stożkowate, o spiczastych końcach, ciemnobrązowe i pokryte szarymi łuskami. Odmiana o dobrych pędach. Liście są ciemnozielone, średniej wielkości, szeroko jajowate lub prawie zaokrąglone, z wystającymi krawędziami i krótkimi końcówkami wygiętymi w dół. Drobne, ostro ząbkowane ząbkowanie biegnie wzdłuż krawędzi liści. Blaszka liściowa o gładkiej, błyszczącej powierzchni, raczej grubej, skórzastej. Ogonki są małe, cienkie, często w kolorze bordowym.

Kwitnienie następuje wcześnie. Kwiaty są dość duże, w kolorze białym, pylniki są pomalowane na ciemnoróżowy kolor.

Owoce gruszki Curé są ponadprzeciętne (o wadze 160 - 190 g) lub duże (o masie 200 - 250 g, jest też informacja o okazach o masie do 500 g), lekko asymetryczne, o wydłużonym kształcie gruszki. Bliżej kielicha gruszki zwężają się w ścięty stożek. Skórka jest gładka, matowa, raczej gruba i jędrna. Po usunięciu główny kolor owocu jest jasnozielony, w momencie dojrzewania białawo-cytrynowo-żółty. Kolor sierści jest wyrażony przez słaby różowawy rumieniec lub w ogóle nie jest widoczny. Punkty podskórne są małe, subtelne, liczne. Na poszczególnych owocach można zauważyć charakterystyczną cechę odmiany: rdzawobrązowy pasek biegnie wzdłuż całej gruszki, od kielicha do szypułki. Szypułki są długie, lekko zakrzywione, ustawione ukośnie (ukośnie), grubość średnia, w miejscu przyczepu gałęzi występuje zgrubienie; uścisk szypułki z owocem jest mocny, w tym miejscu rośnie mięsisty guzek. Zagłębienie przy kielichu jest płytkie, szerokie, gładkie, często lekko zardzewiałe. Sam kubek jest duży, otwarty; działki są duże, wydłużone, w kielichu znajdują się w kształcie gwiazdki. Gniazdo nasienne jest średniej wielkości, wydłużone, otoczone licznymi ziarenkami. Komory nasienne są jajowate, wąskie, z kilkoma nasionami. Nasiona wydłużone, koloru żółtobrązowego.

Miąższ jest zazwyczaj biały (w rzadkich przypadkach żółtawy lub kremowy), konsystencja drobnoziarnista, średniej gęstości, delikatny, półtopący, średnioterminowy, z lekkim aromatem gałki muszkatołowej, lekką cierpkością i ziarnistością (kamienne komórki) na nasionach gniazdo, często satysfakcjonujące słodko-kwaśny smak. W niesprzyjających latach smak może być bardziej ziołowy lub praktycznie bez smaku. Ogólnie smak gruszki Curé różni się znacznie w zależności od warunków uprawy, dlatego ocena smaku nie jest zbyt wysoka i zwykle waha się od 3,0 do 3,5 punktu. Ale jeśli przy wczesnym usunięciu smak jest wyraźnie mierny, to podczas przechowywania smak owocu nadal staje się lepszy. Gruszki według składu chemicznego zawierają: suchą masę (10,8%), zawartość cukrów (6,5%), miareczkowalne kwasy (0,7%), kwas askorbinowy (3,8 mg / 100 g), P-aktywne katechiny (38,6 mg / 100 g fr wt). Owoce są najczęściej spożywane w stanie świeżym, ale często są również wykorzystywane do przetwarzania. Otrzymuje się kompoty o przeciętnym smaku (3,5 punktu).

W warunkach Kuban zbiór owoców odbywa się w okresie od 25 września do 8 października. Gruszki bardzo często są wiązane w pęczki i jednocześnie mocno trzymane na drzewach. Dojrzewają w łóżku przez 15 - 20 dni i są przechowywane przez 1 - 2 miesiące. W trakcie dojrzewania owoce dość szybko brązowieją i psują się. W tych warunkach wymagana jest ich szybka realizacja. Gruszki przejrzałe stają się agonalne. Leżą w lodówce do stycznia, maksymalnie do lutego. Odmiana dobrze znosi transport.

Wczesną dojrzałość gruszki Curé szacuje się na średnim poziomie. Drzewa owocują od 5 do 6 roku, na pigwie - od 4 do 5 roku. Odmiana najlepiej sprawdza się na dobrze rozwiniętych podkładkach (sadzonki gruszy leśnych) i pigwie. Na podkładce pigwy drzewa rosną bardzo dobrze i często przenoszą się do własnych korzeni. Zauważono również, że największe owoce (do 500 gramów) rosną na podkładkach pigwy. Należy zauważyć, że w warunkach szkółkarskich sadzonki tej odmiany rozwijają się bardzo szybko. W związku z tym są często używane jako wkładka pośrednia dla tych odmian gruszek, które nie radzą sobie z pigwą. Przycinanie odbywa się zwykle poprzez przerzedzenie pogrubiających się gałęzi w koronie i lekkie skrócenie pędów kontynuacyjnych.

Drzewo jest samo-płodne. Do najlepszych zapylaczy Curé należą odmiany: Williams, Clapp's Favourite, Bere Bosc, Bere Ardanpon, Olivier de Serre, Winter Deccan, Duchess Angoulême, Saint-Germain.

Bardzo wydajna odmiana. Owocowanie jest często regularne i obfite. W centralnej części Kubania średni plon 17 - 20-letnich drzew wynosi 150 - 180 kg / ha, w podgórzu 24 - 26-letnie drzewa plon do 200 - 250 kg / ha ( lub do 200-300 kg / der). Z pojedynczych drzew w wieku 20 - 25 lat można zebrać do 500 - 600 kg owoców w sprzyjających latach.

Ta gruszka jest dość odporna na zimę i odporna na suszę. W przypadku przemarznięcia drzewa dobrze i szybko regenerują się, kontynuując obfite owocowanie. Pomimo tego, że w sprzyjających warunkach wzrostu parch nie wpływa na owoce i liście, odmiana jest nadal umiarkowanie odporna na parch. W latach epifitotii poziom podatności na tę chorobę grzybiczą przekracza 2 punkty.

Pod względem warunków uprawy odmiana jest w zasadzie mało wymagająca i może rosnąć na każdej glebie. Preferuje jednak gleby lekkie, dostatecznie wilgotne. Jest również bardzo wymagający na ciepło, w chłodne lato owoce nie uzyskują wymaganej zawartości cukru.

Mówiąc o zaletach gruszki Curé, wyróżniają: pomimo możliwej okresowości, niezmiennie wysoki poziom plonu; duże owoce; dobra zimotrwalosc; bezpretensjonalność wobec warunków wzrostu.

Głównymi wadami są: przeciętny smak owoców (cierpkość, kamyczkowate komórki, brak smaku w niektórych latach) i ich kurczenie się przy przeciążeniu roślinami, podatność na parch w latach mokrych.