Miód gruszkowy (miód krymski)

Miód - gruszka późno jesienna, wylęgła się w 1964 roku w Krymskiej Stacji Doświadczalnej (Ukraina). Działa jak sadzonka pochodząca z wolnego zapylenia francuskiej odmiany Bere Bosc. Autorstwo należy do R.D. Babina, A.F. Mileshko i V.A. Jakimow. Inną nazwą tej odmiany jest miód krymski. Od 1992 r. Odmiana przechodzi test państwowy. Zalecany do testów w rejonie Kaukazu Północnego.

Drzewa niskie (średniej wielkości), korona średniej gęstości, grzbiet piramidalny. Formy owocowe są najczęściej zawiązywane na lokach i gałązkach owocowych.

Owoce gruszki miodowej osiągają duże i bardzo duże rozmiary (waga waha się od 300 do 520 g, ale średnio 340 g), nierównomierne, w kształcie krótkiej gruszki, o wyboistej powierzchni i lekko zaznaczonym żebrowaniu . Skóra jest sucha, cienka, gładka. Kolor główny owocu jest zielonkawożółty, kolor powłoki to brązowawy rumieniec, podobny do lekkiego zardzewiałości. Punkty podskórne są małe, szare. Spodek jest mały, rowkowany, wąski. Łodygi są krótkie, średniej grubości, lekko zakrzywione.

Miąższ kremowy, oleisty, rozpuszczający się, aromatyczny, soczysty, delikatny, o doskonałym słodkim smaku. Pod względem składu chemicznego owoce zawierają: sumę cukrów (10,12%), kwasy organiczne (0,15%), witaminę C (5,93 mg / 100 g fr wt). Walory smakowe i handlowe odmiany ocenia się na 4,5 - 5,0 punktów.

Okres umownej zapadalności przypada na drugą dekadę września. Dojrzałe owoce nie kruszą się. Dojrzałość konsumencka owocu prawie pokrywa się z dojrzałością owocu usuwalnego. W lodówce gruszki pozostają świeże do stycznia. Transportowalność odmiany jest dobra.

Miód gruszkowy szybko rośnie: drzewa zaczynają owocować po 3-5 latach. Wydajność jest niezmiennie wysoka. Nie ma okresowości owocowania. Odmiana jest zimotrwała i odporna na poważne choroby. Kwiaty dobrze znoszą wiosenne przymrozki.

Odmiana jest częściowo samozapłodna.