Odmiana gruszki Svarog
Svarog to odmiana gruszki Instytutu Badań Naukowych Ogrodnictwa Syberii nazwana na cześć V.I. MAMA. Lisavenko z owocami o wczesnym okresie dojrzewania jesienią. Uzyskany w 1969 roku poprzez skrzyżowanie gruszki Ussuri z francuską odmianą Bere Bosc. Autorstwo przypisane jest I.P. Kalinina, I.A. Puchkin i G.N. Baykova. W 1993 r. Odmiana została przekazana do testu państwowego, aw 1996 r. Została podzielona na strefy w regionach Zachodniej Syberii (Terytorium Ałtaju), Wschodniej Syberii (Terytorium Krasnojarskie) i Wołgo-Wiatka.
Drzewa są średniej wielkości, korona gęsta, okrągła. Kora na głównych gałęziach jest brązowoszara, łuszcząca się.
Pędy mają lekko wysklepiony kształt i są brązowawo-czerwone; na końcach pędów występuje pokwitanie. Liście są małe, jasnozielone, eliptyczne, ze spiralnie skręconym wierzchołkiem. Powierzchnia blaszki liściowej jest pomarszczona, lekko wełnista.
Owoce gruszki Svaroga są poniżej średniej wielkości (średnio 75-78 g, największe okazy mogą osiągnąć 100 g), wyrównane, o gładkiej powierzchni, szerokiej gruszkowatej lub tępo-stożkowej. Skóra jest matowa, nie szorstka, łatwo widać na niej małe zielonkawe kropki podskórne. Owoce zbierane są zielonkawe, w okresie dojrzałości konsumenckiej gruszki żółkną. Kolor okładki wyraża się w postaci niewielkiego, rozmytego i prążkowanego czerwonego rumienia. Łodygi są średniej długości i zakrzywione. Lejek jest wąski, gładki, płytki. Spodek jest szeroki, o średniej głębokości. Kubek nie spada. Serce jest średniej wielkości, jajowate. Komory nasienne są średniej wielkości, zamknięte. Rurka pod kielicha jest bardzo słabo wyrażona. Nasiona są duże, brązowe, jajowate.
Miąższ jest delikatny, z kremowym odcieniem, półtłusty, soczysty, dobry słodko-kwaśny smak, lekko aromatyczny, z ostrym posmakiem. Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: sumę cukrów (9,5%), miareczkowalne kwasy (0,44%), kwas askorbinowy (9,5 mg / 100 g), garbniki (170 mg / 100 g), związki P-aktywne (125 mg / 100 gramów). Zgodnie z przeznaczeniem odmiana jest uniwersalna: owoce nadają się zarówno do świeżej konsumpcji, jak i do wszystkich rodzajów obróbki technicznej.
Okres dojrzałości usuwalnej owoców przypada na koniec września, okres konsumpcji zaczyna się od początku października. W normalnych warunkach pokojowych gruszki przechowuje się nie dłużej niż 2-3 tygodnie, w lodówce owoce zachowują świeżość przez 90 dni,
Wczesna dojrzałość gruszki Svaroga jest na średnim poziomie, drzewa zaczynają owocować po 4-5 latach. Owocowanie jest regularne, ale nie obfite. Plon ocenia się ogólnie jako średni: w warunkach Barnauł w latach 1992-2000. średni plon wyniósł 19,6 kg owoców z drzewa (10,9 t / ha). Zimotrwalosc i odporność na suszę są zadowalające, ale ogólnie odmiana bardzo dobrze znosi zimy. Odporność na choroby grzybowe jest wysoka.
Należy wziąć pod uwagę, że na słabych, niewystarczająco wilgotnych glebach smak owoców pogarsza się.
Główne zalety gruszki Svarog to dobre właściwości handlowe i konsumenckie owoców, wysoka odporność na parch i przydatność owoców do przetwórstwa.
Do głównych wad należą niewystarczająco duże rozmiary owoców (poniżej średniej), skłonność korony do gęstnienia, a także odmiana wymagająca do warunków wzrostu.
Mój Svarog ma 18 lat, nie rośnie, ale cierpi. Zaczął owocować 9 lat po posadzeniu. Potem zachorowała na oparzenie bakteryjne. Od 2 lat leczyłem ją antybiotykami. Zbiory są przeciętne - 15-20 sztuk. Smak jest obrzydliwy, cierpki. Jem i płaczę - szkoda go wyrzucić. Chciałem to znokautować. W środku dnia posiekana gruszka brzozowa - smak poprawił się. Drugą brzozę ścięłam - smak stał się jeszcze lepszy, przynajmniej można już ją zjeść. Czytałem, że gruszka bardzo silnie reaguje na skład gleby, że potrzebuje gleby kwaśnej - przykryła krąg pnia zgniłym bocianem sosnowym, zapewniła jej dobre karmienie i podlewanie, aw tym roku było jeszcze bardzo upalne lato. No cóż, gruszka wydała 3 wiadra ogromnych gruszek po 320g każda. Ale mimo to jest lekka cierpkość.