Odmiana winogron Przełom Amur (jeden)
Ogromne terytoria naszego kraju są obecnie niedostępne dla rozwoju przemysłowej uprawy winorośli ze względu na surowość warunków klimatycznych. Tradycyjne europejskie odmiany winorośli Vitis vinifera, a nawet ich hybrydy z mniej kapryśnymi odmianami amerykańskimi, nie mogą tam rosnąć ze względu na niezdolność do wytrzymania silnych mrozów zimą. Jednocześnie w syberyjskiej tajdze i na Dalekim Wschodzie istnieje i dobrze rośnie miejscowy dziki gatunek Vítis amurensis (winogrona amurskie), który nie boi się mrozu, chorób ani innych uciążliwości północnych regionów. Jednak z praktycznego punktu widzenia nie był on przydatny do pewnego czasu, ponieważ w stanie dzikim jego owoce były mało przydatne zarówno do jedzenia w stanie świeżym, jak i jako surowiec do przetwórstwa.
Aby zmienić ten stan rzeczy, tworząc kulturowe rosyjskie winogrono na bazie dzikusa Amura, przez całe życie próbował słynnego biologa-hodowcy, Badacza z wielką literą - Aleksandra Potapenko, brata Jakowa Iwanowicza Potapenki, którego imię nosi dziś Ogólnorosyjski Instytut Uprawy Winorośli i Winiarstwa w mieście Novocherkassk.
I pierwsze, najważniejsze kroki w tym kierunku podjął Aleksander Iwanowicz. Niezadowolony z wyników hybrydyzacji międzygatunkowej z udziałem winogron Amur, w których geny jego kolosalnej odporności nie zostały odpowiednio przeniesione na potomstwo mieszańców, postawił sobie za zadanie selekcję wewnątrzgatunkową, czyli w istocie udomowienie dzikiej postaci, jak to miało miejsce w przypadku innych rodzajów winogron tysiące lat temu. Na tym polu udało mu się osiągnąć to, co najważniejsze - przezwyciężyć konserwatyzm genetyczny, przenosząc posiadane rośliny w stan zmienny, czyniąc je odpowiednimi do udanej pracy hodowlanej mającej na celu zwiększenie wielkości gron, ich jakości, smaku i cech technologicznych zachowując przy tym nieodłączne cechy prostoty.
W wyniku selekcji Aleksander Iwanowicz był w stanie pomnożyć rozmiar kiści winogron tajgi, osiągając znaczną objętość miazgi i wydajność soku, ponadto w stanie dzikim prawie cała przestrzeń w jagodach była zajęta posiew. W swoim życiu otrzymał wiele międzygatunkowych i wewnątrzgatunkowych hybryd z udziałem Vítis amurensis, które mają różnorodne cechy morfologiczne, ale są niezmiennie odporne na zimę i choroby. Niektóre z nich odniosły taki sukces, że zostały następnie uznane na najwyższym szczeblu, wpisane do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych. Jedną z tych odmian jest przełom amurski, czy też jak to się nazywa - „Potapenko-7” lub „Jedynka” (z naciskiem na pierwszą literę). Jest to uprawiana czystorasowo odmiana winogron Amur, ale jednocześnie w swoich właściwościach niewiele ustępuje technicznym odmianom typu europejskiego, a nawet nadaje się do stosowania jako odmiana stołowa. W 2018 roku nasz bohater oficjalnie przeszedł test państwowy, zgodnie z wynikami którego został dopuszczony do użytku we wszystkich regionach Federacji Rosyjskiej. To wydarzenie było prawdziwym przełomem w uznaniu tytanicznej pracy Aleksandra Potapenki przy tworzeniu rosyjskich winogron. Szkoda tylko, że to ważne wydarzenie, jak to często bywa w przypadku wielkich naukowców, miało miejsce dopiero wtedy, gdy Aleksander Iwanowicz już nie żył.
Charakterystyka agrobiologiczna
Roślina jest mocna, rośnie bardzo szybko i osiąga gigantyczne rozmiary. Liście są duże, zaokrąglone, w kształcie lejka, pięciopłatkowe, lekko rozcięte, w kolorze jasnozielonym. Boczne wycięcia są płytkie, ledwo zarysowane lub w kształcie litery V. Wcięcie ogonkowe jest przeważnie zamknięte zaokrąglonym prześwitem, ale może być również otwarte w kształcie liry z wąskim otworem.Blaszka liściowa ma drobno bąbelkową (shagreen) powierzchnię, odwrotna strona pokryta jest słabym włosiem pokwitania. Ząbki wzdłuż krawędzi liścia są trójkątne, nierównej wielkości, z ostrymi wierzchołkami i podstawą o średniej szerokości. Kwiaty przełomu amurskiego z funkcjonalnie żeńskim typem kwitnienia wymagają obecności wielu odmian biseksualnych, przy pomocy których są doskonale zapładniane bez dodatkowego ręcznego zapylania. Dojrzewanie pędów rocznych jest doskonałe. Młody wzrost ma zielony kolor z czerwonawym odcieniem, który w miarę dojrzewania staje się czerwonawo-brązowy. Liście winogron jesienią są również czerwone.
Klastry są powyżej średniej wielkości, raczej gęste, cylindryczno-stożkowe, o średniej wadze 250-400 gramów, ale rosną również większe okazy. Grzebienie i łodygi jagód są krótkie i mocne. Jagody są dość duże, równe pod względem wielkości, koloru ciemnofioletowego, zaokrąglone, o średnicy do 15 mm i średniej wadze 4-5 gramów. Miąższ jest mięsisty, soczysty, o harmonijnym, zapadającym w pamięć smaku. Kolor soku z Amur Breakthrough jest winno-czerwony. Jego wydajność osiąga standardowe wartości technologiczne - 70-75%. Zawartość cukru wynosi 24 gramy / 100 metrów sześciennych. cm, kwasowość - 7 gramów / sm sześcienny. Skóra jest jędrna, ale łatwa do przeżucia, pokryta warstwą ochronnego wosku o umiarkowanej intensywności. Z reguły w jagodzie jest tylko jeden kamień, średniej wielkości, nie ma to znaczącego negatywnego wpływu na smak.
Zbiór do uniwersalnego zastosowania. Ze względu na dużą zawartość cukru tworzy dobre zwykłe wina. Smakosze oczywiście zawsze są gotowi skrytykować napój z winogron, które są niewystarczająco szlachetne, jednak ich zdaniem, biorąc pod uwagę północny region uprawy, w którym żadna klasyczna odmiana nie przetrwałaby, takie spory wydają się niewłaściwe. Przełom w Amur jest również dobry w robieniu soków, kompotów i dżemów. Jest również używany do świeżego spożycia, chociaż wykazuje mniejszą atrakcyjność wyglądu w porównaniu z południowymi odmianami wielkoowocowymi, ale pod względem smaku nie ustępuje im. Ocena degustacyjna świeżych jagód wynosi 8,6 punktu. Uprawa jest łatwa w transporcie, ale nie wyróżnia się wyjątkowymi właściwościami przechowywania.
Winogrona są wcześnie dojrzałe. Okres wegetacyjny rozpoczyna się bardzo wcześnie i trwa około 110 dni do momentu dojrzewania jagód. Według zeznań amatorskich winiarzy, Odynowi udaje się bezproblemowo dojrzewać w rejonie Moskwy, a nawet w bardziej północnych regionach przy sumie aktywnych temperatur 2000-2200 ° C. I chociaż Amur Breakthrough nie jest rekordzistą według tego wskaźnika, ponieważ wiele południowych odmian może pochwalić się krótszym okresem wegetacji, jego główną zaletą jest zdolność do wzrostu i owocowania na północy bez żmudnej procedury schronienia winorośli na zimę . Jego mrozoodporność jest wyjątkowo wysoka i wynosi -35 ... -40 ° С.
Płodność pędów jest znacząca. Na większości z nich tworzy się kilka pęczków, które po dojrzewaniu mogą ważyć łącznie do półtora kilograma. Całkowity plon jest wyjątkowo wysoki i wynosi ponad 200 c / ha z jednostki powierzchni. Z pojedynczego dorosłego krzewu, biorąc pod uwagę jego zdolność do wzrostu do wysokości 30 metrów, można zebrać do 100 kilogramów winogron. Nie było negatywnego wpływu przeciążenia krzewów roślinami uprawnymi podczas przełomu amurskiego. Po dojrzewaniu kiście mogą nadal wisieć na krzakach przez dłuższy czas, ale podczas krótkiego północnego lata ta jakość nie zawsze jest pożądana. Uprawa nie jest niszczona przez osy i nie pęka z powodu wysokiej wilgotności gleby. Co więcej, to właśnie ze względu na stałą obecność wystarczającej ilości wilgoci odmiana stawia zwiększone wymagania.W suchych regionach rośnie słabo i przygnębiony.
Cechy agrotechniczne
Planując sadzenie przełomu amurskiego należy wziąć pod uwagę, że jest to winogrono północne, które jest najbardziej przystosowane do uprawy w warunkach klimatycznych zbliżonych do tych, w których rósł jego dziki przodek. Próby uprawy na południu najprawdopodobniej doprowadzą hodowcę do rozczarowania.
W celu udanej uprawy odmiana preferuje luźne, kwaśne, dobrze nawilżone gleby. W miejscach, gdzie latem występują susze, należy wziąć pod uwagę możliwość podlewania winogron w tym okresie. Propagowane głównie przez odkłady i sadzonki, które dobrze się zakorzeniają, zakorzeniają się i rosną bardzo szybko, dodając do 2,5 metra wzrostu rocznie. Jeden praktycznie nie jest uszkodzony przez szkodniki i choroby, chociaż niektórzy hodowcy nadal zalecają profilaktyczne opryskiwanie mączniakiem rzekomym (mączniakowi) preparatami zawierającymi miedź lub innymi dozwolonymi i bezpiecznymi preparatami.
Tworzą krzewy bez schronienia na zimę, jednak w najbardziej mroźnych regionach zaleca się jesienią usunięcie winorośli z kratki, aby można ją było przykryć śniegiem. Aby to zrobić, konieczne jest ukształtowanie tulei zgodnie z klasycznymi schematami krycia, takimi jak wentylator wieloramienny lub pochylony kordon. Istnieje wiele dowodów na to, że gdy temperatura powietrza spadła poniżej poziomu krytycznego nawet podczas przełomu w Amurach, te części roślin, które były pod śniegiem, zachowały żywotność, a rosnące bardzo szybko przywróciły cały krzew. Podobny obraz można prześledzić wiosennymi przymrozkami: kiedy oczy, które zaczęły rosnąć, są uszkadzane przez nawracające mrozy, masowo budzą się pąki zastępcze, które mają niewiele mniejszą płodność. Odmiana dobrze radzi sobie w uprawie altanowej i łukowej, gdzie jest jednocześnie doskonałym ogrodnikiem i wysoce produktywnym mieszkańcem terenu. Ze względu na zdolność do aktywnego wzrostu prawie w nieskończoność, winogrona są często używane do kształtowania krajobrazu fasad budynków wielokondygnacyjnych.
Wielu hodowców twierdzi, że odmiana nie wymaga przycinania, ponieważ w trudnych warunkach klimatycznych górna część pędów nieuchronnie zamarza, co ich zdaniem wystarczy, aby skrócić roczny wzrost. Jednak przy uprawie na pionowej kratce takie podejście nie zawsze jest uzasadnione, ponieważ wymaga celowych działań, aby nadać krzakowi pożądany kształt, i nie ma sensu polegać na przypadku. I nawet tam, gdzie hodowcy decydują się zadbać o tę matkę naturę, nadal konieczne jest przycinanie sanitarne z usuwaniem zamarzniętych części rośliny.
Oceniając przełom w Amurze pod względem zestawu cech, należy zauważyć, że ze względu na swoją niszę klimatyczną jest on więcej niż obiecujący i jest obecnie poszukiwany. Sprzyja temu wyjątkowa bezpretensjonalność, przede wszystkim mrozowa, wysoka produktywność, doskonała jakość owoców w warunkach północnych oraz ich uniwersalne zastosowanie. Ponadto chciałbym wierzyć, że wspaniały biznes zapoczątkowany przez Aleksandra Iwanowicza Potapenko będzie kontynuowany, a przy udziale Odyna w przyszłości powstaną jeszcze bardziej produktywne i wysokiej jakości odmiany, a chwała surowego rosyjskiego winogrona rozprzestrzenią się po całym świecie.
