Odmiana winogron Furor
Furor to ciekawa nowa hybrydowa odmiana ciemnych winogron stołowych, wyhodowana przez Wasilija Kapelyushnego, hodowcę ludowego z Rostowa nad Donem. Pojawił się pod koniec pierwszej dekady XXI wieku i od tego czasu stopniowo zyskuje popularność wśród winiarzy, którzy równolegle przeprowadzają próby odmian, wyjaśniając deklarowane przez twórcę cechy.
Autor odmiany nie był naukowcem w akademickim znaczeniu tego słowa. Karierę rozpoczął jako inżynier utrzymania dróg. Uprawą winorośli zajął się amatorsko w 1969 roku na swojej działce ogrodowej w pobliżu miasta Aksai w obwodzie rostowskim. Przez lata badał ponad sto odmian "słonecznika", aw 1991 r. Zorganizował i kierował gospodarstwem chłopskim "Nadieżda", położonym na 12 hektarach byłego PGR "Rekonstruktor". Ogrodnictwo i uprawa winorośli stały się główną działalnością nowego gospodarstwa. Co więcej, ten drugi kierunek został następnie przekształcony z czysto produkcyjnego, najpierw w szkółkarstwo, a następnie w selekcję.
Praca badawcza z Wasilijem Uljanowiczem jest ściśle związana ze znajomością ze słynnym naukowcem-hodowcą z VNIIViV im. JA I. Potapenko użytkownika Ivan Kostrikin. To on zapalił iskrę badacza w Kapelyushny, wyjaśniając jasno, że krzyżowanie winogron, zwłaszcza odmian o funkcjonalnie żeńskich kwiatach, nie jest trudne, a perspektywy takiej hybrydyzacji są naprawdę nieskończone. Dzięki wytrwałości i przekonywaniu Kostrikina, a także pod jego wrażliwym kierownictwem metodycznym, przyszły autor kilkudziesięciu nowych form mieszańcowych zabrał się do pracy i od 1995 roku aktywnie zajmował się hodowlą amatorską. Wyniki nie nadeszły długo, a po kilku latach obiecujące hybrydy zostały wyizolowane z potomstwa pierwszych krzyżówek. W połowie lat 2000 Wasilij Uljanowicz miał już na swoim koncie 17 nowych form, a skala prac hodowlanych osiągnęła niezwykły jak na amatora poziom. Rocznie wykonywano setki krzyżówek, pozyskiwano i wysiewano kilkadziesiąt tysięcy nasion mieszańcowych, sadzonki hodowano i analizowano pod kątem obecności cennych gospodarczo cech, a spośród ogromnej ich liczby wyodrębniono jednostki o najbardziej udanych cechach. .
Tak narodził się Furor, wywodzący się z różnych ukraińskich korzeni. Lauranawożona mieszanką pyłków najlepszych odmian, które rosły w tym momencie w gospodarstwie Wasilija Uljanowicza. Nowość po pierwszym owocowaniu została zauważona i odnotowana przez autora, ale minęło jeszcze kilka lat, zanim sadzonka winogron urosła na tyle, aby zapewnić materiał wegetatywny do rozmnażania. Hodowcy, którzy jako pierwsi nabyli Furor na swoich poletkach, potwierdzają jego wysokie cechy handlowe i ekonomiczne, dlatego nie ma wątpliwości, że czeka go wielka przyszłość i duża popularność.
Charakterystyka agrobiologiczna
Krzewy hybrydy są energiczne. Korona młodego pędu jest gładka, błyszcząca, koloru zielonego z jasnoczerwonymi paskami na osi i ogonkami liściowymi. Liść średniej wielkości, wydłużony, składa się z pięciu płatów, ale słabo wyciętych. Powierzchnia blaszki liściowej jest ciemnozielona, gładka, bez pokwitania na grzbiecie. Górne boczne wycięcia są płytkie, otwarte, szczelinowe lub w kształcie zagłębionego narożnika. Dolne nacięcia są ledwo widoczne lub ich nie ma. Wcięcie ogonkowe może być różnych typów - zarówno zamknięte wąskim eliptycznym lub owalnym światłem, jak i otwarte w kształcie liry z zaokrąglonym dnem. Ogonki są długie, wdzięczne, z wyczuwalnym odcieniem antocyjanów. Zęby wzdłuż krawędzi liścia winorośli są duże, trójkątne z szeroką podstawą, wypukłymi krawędziami i zaokrąglonymi wierzchołkami.Kwiaty odmiany są biseksualne, dlatego hybryda jest doskonale zapylana własnym pyłkiem i nie wykazuje skłonności do jagód grochu i innych wad związanych z niedostatecznym nawożeniem. Winorośle jednoroczne dojrzewają wcześnie i praktycznie do pełnej długości. Dojrzały pęd Furory ma kolor żółtawobrązowy.
Klastry są duże lub bardzo duże, cylindryczno-stożkowe, o średniej gęstości lub luźne, o średniej wadze 900-1500 gramów. Co więcej, jeśli chodzi o wagę, pojedyncze egzemplarze nawet przekraczają te wartości. Grzebień winogronowy jest długi, rozgałęziony, wystarczająco mocny, aby wytrzymać masywne kępy, zwykle koloru zielonego, ale często ma jasny odcień podobny do łodyg liści. Jagody imponują rozmiarem, wagą i równością. Średnia długość winogron 35-40 mm, średnica w szerokiej części 26-28 mm, waga 25-30 gramów. Kształt jagód jest owalny lub sutkowy, kolor ciemnofioletowy, przechodzący w czarny, powierzchnia pokryta gęstym ochronnym woskowym nalotem szarego koloru. Miąższ jest zwarty, ale nie gruby, soczyście mięsisty, koloru czerwono-zielonego. Smak jest bardzo słodki, przyjemny i harmonijny. Aromat ma nuty gałki muszkatołowej. Zawartość cukru w soku jest niezwykła jak na odmianę stołu - 21-23 g / 100 ml, umiarkowana kwasowość - 5-6 g / l. Skórka średniej grubości, dość jędrna, ale jadalna. Są nasiona, ale nie mają one znaczącego negatywnego wpływu na smak jagód dużego kalibru. Degustacja winogron jest zasłużenie wysoka.
Zbiory są doskonałe do świeżego spożycia. Jest wysoko ceniona wśród rolników uprawiających ją do celów handlowych ze względu na jej doskonałą prezentację, duże owoce i wspaniały smak. Pod każdym względem Furor jest bardzo „zbywalny”, a pojawiając się na półkach, dokładnie zasługuje na swoją nazwę. Pęczki mają wystarczającą przenośność, nie tracąc atrakcyjności nawet w wyniku transportu na duże odległości. Ponadto po złożeniu są dobrze przechowywane, pod warunkiem, że stworzone zostaną do tego optymalne warunki - niskie dodatnie temperatury i niska wilgotność względna. Winogrona nadają się również do przetwórstwa. Produkuje soki, kompoty, konfitury i dżemy o wyjątkowym smaku, kolorze i aromacie. Dobra zawartość cukru stwarza warunki nawet do przetworzenia zbiorów tej odmiany na wino, ale mało kto podniesie rękę, by zmiażdżyć tak atrakcyjne i smaczne winogrono.
Hybryda wcześnie dojrzewa. Grona Furora osiągają niezbędny stan i są gotowe do zbioru w ciągu 105-110 dni od rozpoczęcia sezonu wegetacyjnego. W tym okresie rośliny potrzebują 2250-2350 ° C sumy aktywnych temperatur. To wystarczy, aby uprawiać tę odmianę w żadnym wypadku w regionach uprawy winorośli w rosyjskim regionie Non-Black Earth aż po południowe przedmieścia Moskwy. Na Ukrainie udaje mu się dojrzewać na całym terytorium. Na Białorusi - z wyjątkiem regionów najbardziej wysuniętych na północ. W uprawie na obszarach nietradycyjnych należy wziąć pod uwagę umiarkowane wskaźniki mrozoodporności odmiany (-23 ... -24 ° C) i zapewnić możliwość schronienia krzewów na zimę.
Furor z roku na rok wykazuje wysoki i stabilny plon. Wysoka wigor i żywotność krzewów, znaczna wielkość gron oraz wysoka płodność przyczyniają się do dobrej produktywności. Większość jego pędów rośnie produktywnie, a średnia liczba ułożonych na nich kwiatostanów jest bliska dwóch. Okoliczności te są nie tylko powodem, dla którego hodowca oczekuje obfitych zbiorów, ale także skłaniają do myślenia o konieczności regulacji obciążenia roślin. Wszakże bez względu na to, jak bardzo chcemy naraz zdobyć więcej winogron, przede wszystkim musimy pomyśleć o stanie samych krzewów i ich trwałości. Pozwalając na regularne przeciążenia, faktycznie odcinamy gęś znoszącą złote jaja, ponieważ rośliny osłabione nadmiernymi zbiorami mają wszelkie szanse zginąć w mroźną zimę. A jakość winogron z przeciążonego buszu z reguły różni się znacznie na gorsze w porównaniu ze standardem.
Dojrzałe kiście tej odmiany mogą nadal wisieć na winorośli przez kilka tygodni bez pogorszenia zbywalności i smaku. Osiągnąwszy w ten sposób pełną dojrzałość, akumulują jeszcze więcej cukru, a charakterystyczny dla hybrydy aromat gałki muszkatołowej przejawi się z większą siłą. Jednocześnie nie martw się o możliwe pękanie jagód lub uszkodzenie ich przez osy. Doświadczając Furor od kilku lat, hodowcy świadczą, że ryzyko takich szkód jest minimalne. Tylko w ekstremalnych okresach suszy warto ostrożnie zostawiać dojrzałe winogrona na krzakach, bo wraz z jego kontynuacją jagody mogą stać się deszczowe, a przy gwałtownej zmianie z obfitymi deszczami „trzask” winogron jest nadal możliwy.
Cechy agrotechniczne
O dziwo, z ekonomicznego punktu widzenia nasz bohater jest równie dobry jak z gastronomicznego. Jego uprawa ze względu na względną bezpretensjonalność nie będzie trudna nawet dla niedoświadczonego winiarza. Tak więc do sadzenia nie wymaga specjalnych warunków, może rosnąć na glebach o różnym poziomie żyzności, wilgotności i składzie mechanicznym. Nie oznacza to oczywiście, że w ogóle nie reaguje na poprawę warunków rolniczych i można go sadzić w dowolnym miejscu. Jak każda inna odmiana winorośli, nie nadaje się do zimnych stoków północnych ekspozycji, nizin, terenów podmokłych, wilgotnych, obszarów o wysokim poziomie wód gruntowych lub nadmiernie zasolonych. Furor nie narzuca wymagań dotyczących obowiązkowego podlewania i regularnego karmienia, ale jeśli są dostępne, znacznie zwiększa i tak przyzwoitą wydajność. W regionach północnych, gdzie istnieje ryzyko niedostatecznego dojrzewania winogron, sadzenie odbywa się od południowej strony ścian budynków, płotów i innych schronień przed zimnymi północnymi wiatrami.
Odporność nowej hybrydy na filokserę korzeniową jest obecnie nieznana, dlatego jej sadzenie w strefach zanieczyszczenia gleby przez tego szkodnika jest możliwe tylko w przypadku sadzonek zaszczepionych na podkładkach odpornych na filokserę. Odmiana wykazuje wystarczające powinowactwo do najpowszechniejszych z nich, ale również dobrze się zakorzenia samodzielnie. Możliwa jest również hodowla zakorzeniona we własnym zakresie, ale tylko w regionach wolnych od filoksery. Schemat sadzenia jest wybierany na podstawie lokalnych warunków: poziomu odżywienia mineralnego, wilgoci i zaopatrzenia w ciepło, ale w większości przypadków konieczne jest zapewnienie roślinom energicznym co najmniej 4-4,5 m2. metrów powierzchni żywności.
Na południu, sądząc po mrozoodporności zadeklarowanej przez twórcę, Furor można formować zgodnie z nieokrywającymi schematami o wysokim standardzie, jednak nie mając nadmiernej łatwowierności, większość winiarzy nadal woli przynajmniej wrzucić winorośl do ziemi, aby zimowy. To zabiera im dużo energii, a ponadto ogranicza możliwości roślin, które mogłyby zademonstrować na standardowych formacjach z dużym zapasem wieloletniego drewna. Dlatego tam, gdzie temperatura termometru nie spada poniżej -23 ° C zimą, zaleca się przyjrzeć się bliżej schematom półkrywania dla utrzymania krzewu winogronowego. W tym przypadku jego główna część pozostaje zimą na pniu bez schronienia, a rezerwowa winorośl, uformowana w postaci lekkiego niższego poziomu, ukrywa się, będąc gwarancją odbudowy uszkodzonej nadziemnej części buszu w przypadku niedostatecznej mrozoodporności w tym klimacie. W warunkach północnych winorośle tej odmiany są całkowicie pokryte, dla których krzewy są formowane zgodnie z tradycyjnymi opcjami w strefie okrywowej - wieloramienny wentylator, Guyot lub nachylony kordon. Materiał do ocieplenia dobierany jest lokalnie. Może to być słoma, torf, gałęzie świerkowe, grządka, wióry drzewne itp. Główną zasadą jest ułożenie hydroizolacji z folii, pokrycia dachowego lub drewnianych osłon na wierzchu izolacji, aby winorośl pozostała sucha przez całą zimę. .
Obowiązkowym zestawem działań podczas uprawy Furory jest ograniczenie i staranna regulacja jej produktywności. Bez tego na pewno będzie cierpieć z powodu regularnych przeciążeń, plonów przeciętnych, a na końcu może nawet umrzeć. Pierwszą operacją w procesie reglamentacji jest wiosenne cięcie, podczas którego na krzaku tej odmiany o średniej długości strzały owocowe (6-8 oczu) pozostawia się około 30-40 pąków. Po przebudzeniu pąków i rozpoczęciu wzrostu pędów konieczne jest wykonanie fragmentu, podczas którego usuwa się sterylne i słabe winorośle, na które marnowane są składniki odżywcze bez korzyści. W rezultacie na roślinie powinno pozostać 20-24 silnych, owocnych pędów, ale muszą one również usunąć nadmiar kwiatostanów, aby pozostał jeden na pęd. Tylko w tym przypadku regulację obciążenia można uznać za kompletną, az buszu można zebrać do 15-20 kilogramów kondycjonowanych winogron. Oczywiście liczby te odnoszą się tylko do dorosłych roślin, które weszły w pełne owocowanie. W przypadku młodych krzewów Furora plon jest jeszcze bardziej ograniczony.
W stosunku do chorób grzybiczych odmiana zachowuje się bardzo dostojnie, wykazując ponadprzeciętną odporność na główne patogeny (mączniak, mączniak prawdziwy, szara zgnilizna). Pozwala to zrezygnować z wielokrotnych oprysków chemicznymi środkami ochrony roślin, ograniczając się do kilku zabiegów profilaktycznych w okresie największej szkodliwości patogenów - przed i po kwitnieniu winogron. W pozostałej części sezonu wegetacyjnego należy uważnie obserwować rośliny i punktowo przeciwdziałać izolowanym ogniskom chorób.
Dobre wyniki pokazują również takie środki agrotechniczne, jak szczypanie i usuwanie liści w strefie owocowej. Dzięki nim poprawia się wymiana powietrza w koronie krzewu, liście i kępy szybciej wysychają od nocnej rosy, a warunki do rozwoju patogenów ogólnie się pogarszają. Między innymi najlepsze nasłonecznienie bukietów wpływa pozytywnie na poziom kumulacji cukru, co choć nie jest dla Furory krytycznie ważne, to jednak nigdy nie boli.
