Jodła kolczasta Glauka Globoza

Wśród całej grupy ciernistych świerków, od dawna wybieranych przez ogrodników w Europie i Ameryce, jest kilka dość starych odmian, które od dawna i mocno osiadły na „iglastym Olympusie”. Stały się niemal legendarne, klasyk, który nigdy się nie starzeje. Nasza obecna bohaterka jest jedną z nich.

Historia stworzenia

Jest to dość proste w porównaniu z obszerną „historią” samej odmiany. Świerk został pozyskany przez hodowcę Ant Kluis Boskuup w 1937 roku w Holandii. Po prostu wybrał niezwykły okaz z licznych sadzonek standardowego kłującego świerka, a następnie długo pracował, aby zachować jego cechy.

Pierwsza publikacja o nowym produkcie miała miejsce w 1949 r., A masowe wyjście na parkiety miało miejsce w 1955 r., Kiedy zakończono wieloletnie testy.

Od tego czasu do dziś Glauka Globoza (Picea pungens "Glauca Globosa") jest ulubieńcem ogrodników, najpopularniejszą efedrą w wielu krajach świata, prawdziwą gwiazdą zielonego designu. Na jego podstawie powstają nowe odmiany, które zachowują najlepsze cechy swojego przodka.

Opis wyglądu

Wygląda jak karłowate drzewo iglaste, którego wysokość rzadko sięga dwóch metrów. W pierwszych latach życia jej korona przypomina lekko spłaszczoną kulkę, często asymetryczną, luźną, czasem jednostronną.

Dopiero w wieku około 10 lat z tej niewyraźnej kuli wyłania się wyraźny środkowy przewodnik, który rośnie bardziej aktywnie i jakby niosąc ze sobą koronę. Rozciąga się, nabiera szerokiego piramidalnego kształtu, staje się znacznie gęstszy.

Należy jednak wyjaśnić, że często ogrodnicy i projektanci celowo nie pozwalają świerkowi się rozciągać, a poprzez ciągłe przycinanie zachowują jego pierwotną kulistość. Dopiero teraz piłka staje się symetryczna, elegancka i bardzo gęsta.

Igły naszej bohaterki są krótkie, kłujące, zaskakująco mocno osadzone. Jego osobliwością jest to, że każda igła jest lekko zakrzywiona, jak mały sierp. U młodych pędów ma srebrzysto-niebieskawy odcień, jaśniejszy do prawie niebieskiego. Dzięki temu odmiana wiosną z daleka wygląda jak niebieskawo żywa kula, stopniowo ciemniejąca pod koniec lata. Długość pędów rocznych wynosi zwykle 6-8 cm.

Jeśli powstają szyszki, ich kształt jest owalno-cylindryczny, wyraźnie wydłużony, czasem do 10 cm długości.

Cechy techniki rolniczej i użytkowania

Ogólnie rzecz biorąc, ten świerk można bezpiecznie przypisać bezpretensjonalnym drzewom iglastym. Jest mrozoodporny, może wytrzymać do -30 ° bez daszka. Łatwo dostosowuje się do braku składników odżywczych, a także do nieadekwatności gleby do ideału. Chociaż oczywiście swoje najlepsze walory dekoracyjne wykazuje na żyznych ziemiach: lekko kwaśnych, piaszczysto-gliniastych i gliniastych.

Podobnie jak cała grupa ciernistych świerków, Glauka Globoza bardzo nie toleruje zastoju wilgoci w glebie, a także nadmiernego zagęszczenia ziemi w pobliżu korzeni, a podczas sadzenia wymaga wysokiej jakości drenażu.

Ogromną zaletą jest wysoka odporność na zanieczyszczenia powietrza, co pozwala na szerokie zastosowanie odmiany przy kształtowaniu miejskich ulic i placów.

Pod koniec zimy, zwłaszcza wczesną wiosną, należy zadbać o to, aby śnieg i lód nie gromadziły się na wklęsłej lub płaskiej powierzchni kulistej korony. Mogą zepsuć igły, a nawet doprowadzić do ich żółknięcia i upadku w tym miejscu.

Jeśli chodzi o zastosowanie w projektowaniu krajobrazu, jest to niezastąpione drzewo, które nie ma tak wielu konkurentów, jeśli chodzi o malutką działkę, mały zakątek ogrodu. Świetnie wygląda na skalistym wzgórzu, w małej grupie roślin i jako urocza pojedyncza roślina, która pozostaje piękna przez cały rok.

Wiele okazów w Europie jest sprzedawanych jako roślina doniczkowa, która może uczynić balkon, loggię, mały korytarz przytulny i żywy. Jeśli jesteś mistrzem przycinania, możesz stopniowo kształtować dowolną sylwetkę z tego świerku: pozwala on tworzyć prawdziwe małe rzeźby z jego korony!

Jak widać, nie bez powodu Glauka Globoza uchodzi za klasykę! Jest wielopłaszczyznowy, pobudza właściciela do kreatywności, jednocześnie jest bardzo bezpretensjonalny i skromny w swoich wymaganiach. Czego jeszcze potrzebujesz, aby zdobyć miłość kilku pokoleń ogrodników?