Odmiana winogron Bajkonur
Winogrono Bajkonur to jeden z obiecujących nowości słynnego przedstawiciela amatorskiej selekcji E.G. Pavlovsky. Evgeny Georgievich zaczął rozwijać nowe odmiany przez długi czas - od 1985 roku, po zapoznaniu się z pracą profesjonalnych naukowców z VNIIViV im. JA I. Potapenko. Działalność ta okazała się na tyle ekscytująca i interesująca, że utalentowany autor na przestrzeni lat przedstawiał winiarzom wiele odmian hybrydowych, które stały się już popularne, a wielu z nich otrzymało nawet wpis do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej. I choć zaprezentowany publiczności w 2012 roku Bajkonur nie jest jeszcze gotowy, by pochwalić się takim sukcesem, szybko zyskuje popularność wśród amatorów, zyskując uznanie w różnych częściach Rosji i krajów WNP.
Nowa odmiana została uzyskana przez Pawłowskiego na podstawie skrzyżowania odmiany Maskotka (popularny wśród hodowców ludowych ze względu na dobrą odporność na choroby i wygodny, funkcjonalnie żeński typ kwiatu do pracy) oraz własną hybrydę o nazwie Krasotka. Ten ostatni został wyhodowany przez niego wcześniej poprzez zapylenie słynnej odmiany Victoria mieszanką pyłku z europejskich odmian winogron amurskich.
Bajkonur wyróżnia się atrakcyjnym wyglądem wydłużonych gron z dużymi ciemnymi jagodami, które mają dobry smak i wczesne dojrzewanie, a także silny wzrost krzewów zdolnych do gromadzenia dużej ilości wieloletniego drewna. Na razie o cechach agrotechnicznych hybrydy możemy mówić tylko na podstawie recenzji „pionierów”, gdyż nie ma jeszcze obiektywnych danych na temat odporności na choroby, szkodniki i mróz. Jednak entuzjastyczne komentarze tych, którzy już zasadzili nową odmianę na swojej stronie, nie pozostawiają wątpliwości, że ten winogrono ma przyszłość.
Charakterystyka agrobiologiczna
Siła wzrostu winorośli Bajkonur jest wysoka. Przy dobrym przygotowaniu terenu i dobrej jakości nasadzeń można dosłownie uformować szkielet krzewu w dwóch sezonach, aw trzecim zdobyć pierwsze, tzw. Klastry „sygnałowe”. Korony młodych pędów są zielone z brązowym połyskiem o różnej intensywności. Liście są duże, pięciopłatkowe, lekko wydłużone, siatkowo-pomarszczone, umiarkowanie rozcięte. Dolna powierzchnia blaszki liściowej jest owłosiona. Górne nacięcia boczne są głębokie, otwarte, w kształcie liry, z wąskim otworem i zaokrąglonym dołem, dolne są ledwo zaznaczone. Wcięcie ogonkowe jest otwarte, w kształcie liry, z ostrym dnem. Ząbki wzdłuż krawędzi liścia winogron są duże, trójkątne z wypukłymi bokami i podstawą o średniej szerokości. Kwiat jest biseksualny, według opinii jest dobrze zapylany i nie wykazuje skłonności do grochu.
Grona tej odmiany są masywne, o średniej wadze 500-1000 gramów, mają kształt cylindryczny lub cylindryczno-stożkowy, często bardzo wydłużone. Gęstość od luźnej do średniej. Jagody w kiści nie są wzajemnie ściśnięte ani uszkodzone. Grzebień i łodyga jagód są długie, mocne, jasnozielone. Jagody są bardzo duże, w kształcie podłużnego sutka, długości 4-5 cm i ważą 12-15 gramów. Miąższ ma żółtawozielony kolor z liliowymi plamami bezpośrednio pod skórką, gęsty, soczyście mięsisty, harmonijny smak bez wyraźnego specyficznego posmaku i aromatu. Skórka średniej grubości, bardzo trwała, ale jadalna, koloru ciemnofioletowego z grubą, przycinaną powłoką ochronną o niebieskawym odcieniu na powierzchni. W miąższu jagód Bajkonuru znajdują się zwykle 2-3 średniej wielkości nasiona, które nie mają silnego negatywnego wpływu na smak winogron. Dzięki mocnej skórce jagód kiście mogą pozostawać na krzakach przez długi czas po dojrzewaniu, bez uszkodzenia przez osy i wałeczki liściowe. Pękanie i gnicie jest możliwe tylko przy nadmiernie wilgotnych warunkach atmosferycznych lub przy nagłych zmianach wilgotności gleby.
Uprawa jest używana świeżo.Winogrono ma bardzo atrakcyjny wygląd, dzięki czemu powinno być bardzo popularną odmianą na rynku. Dodatkowo w grupie odmian wczesnych dojrzewających jest jednym z nielicznych egzemplarzy o ciemnej barwie jagodowej. Fakt ten doda mu również pewną liczbę fanów. Gęsta miazga i mocna skóra decydują o wysokiej transportowalności Bajkonuru i możliwości jego długotrwałego przechowywania bez utraty walorów handlowych.
Zbiór osiąga dojrzałość usuwalną w ciągu 110 dni po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego i wymaga jedynie 2200-2300 ° C sumy aktywnych temperatur. Według tych wskaźników hybryda należy do grupy bardzo wcześnie dojrzewających i może dojrzewać nawet w klimacie pod Moskwą, co potwierdzają pozytywne recenzje amatorskich winiarzy. Plon Bajkonuru jest przyzwoity, dobrze „wyciąga” nawet pewne zagęszczenie krzewów, jednak w tym przypadku obniża jego walory smakowe. Deklarowana przez autora mrozoodporność to -23 ° C, co jest dobrym wskaźnikiem. W praktyce jak dotąd nie ma jednoznacznych danych w tej sprawie.
Pędy winogron dojrzewają doskonale, z wyjątkiem, znowu, przypadków nadmiernego przeciążenia krzewów, kiedy roślina zużywa maksymalnie plastiku na formowanie plonu. Odsetek owocnych pędów i liczba powstałych na nich szczotek jest dość wysoki, co determinuje skłonność hybrydy do przeciążania. Zawartość cukru w soku jagodowym osiąga wysokie wartości - 19-20%, a kwasowość utrzymuje się na poziomie 6-7 gram / litr.
Cechy agrotechniczne
Ponieważ forma hybrydowa jest nadal niedostatecznie zbadana, zalecenia dotyczące jej uprawy mogą być bardzo warunkowe. W takich przypadkach lepiej jest grać ostrożnie, aby przez ignorancję nie zrujnować przypadkowo plonu lub co gorsza całej rośliny.
Najbardziej szkodliwymi czynnikami dla winogron, które mogą zniszczyć same krzewy, są zbyt niskie temperatury zimowe i uszkodzenie systemu korzeniowego przez filokserę. Dlatego zacznijmy od nich. Odporność Bajkonuru na filokserę jest całkowicie nieznana, dlatego aby nie tracić czasu i wysiłku, na terenach, na których występuje ten szkodnik, należy rozmnażać odmianę wyłącznie poprzez szczepienie na odpornych podkładkach. Kultura zakorzeniona we własnym zakresie jest możliwa, a nawet preferowana w miejscach, do których filoksera jeszcze nie dotarła. Nawiasem mówiąc, sadzonki tej hybrydy bardzo dobrze się zakorzeniają, dając potężne wzrosty, gdy są uprawiane na własnych korzeniach.
Również mrozoodporność odmiany może odbiegać od deklarowanej, dlatego na terenach o niskich temperaturach poniżej -23 ° C uprawę prowadzi się wyłącznie pod osłonami na zimę, aw łagodniejszych warunkach klimatycznych zaleca się stosowanie pół -okrycie form zagospodarowania krzewów. W tym celu rośliny są utworzone z dwóch części - głównej i rezerwowej. Główna część jest uprawiana na pniu zgodnie z tradycyjnym dla regionów południowych schematem bez pokrycia z kordonami i rękawami. Rezerwowy to lekki niższy poziom, osłonięty na zimę i służący jako ubezpieczenie na wypadek śmierci głównej części przed mrozem. Dzięki temu w dowolnym momencie będzie można szybko przywrócić dotkniętą część buszu.
Choroby grzybowe winogron mogą również stanowić poważne zagrożenie, na które odporność Bajkonuru jest również jednoznacznie nieznana. Tutaj możesz zrobić różne rzeczy: albo traktować odmianę fungicydami zgodnie ze standardowymi protokołami ochrony winnic podatnych na choroby, albo samemu zostać badaczem i na podstawie własnego doświadczenia określić odporność swoich krzewów, wrażliwie reagując na pierwsze oznaki pojawiających się patologii. Wybór zależy od umiejętności hodowcy i dostępności przynajmniej podstawowej wiedzy na temat ochrony roślin.
Inne, już zidentyfikowane problemy, należy rozwiązywać tradycyjnie.Aby zapobiec przeciążeniu upraw, wiosną podczas przycinania na roślinie pozostawia się umiarkowaną liczbę oczu, w zależności od wieku i stopnia rozwoju krzewu. Średnio wskaźnik ten waha się od 35 do 45. Lepiej jest wybrać średnią długość przycinania dla odmiany - 6-9 pąków na strzałę owocową. Podczas operacji zielonych ładunek jest ostatecznie regulowany, odrywając słabe, sterylne pędy winogron, a na owocnych pozostawia tylko jedną kiść.
Jeśli do tego wszystkiego dodamy ogólną poprawę warunków rolniczych, podlewanie i nawożenie w umiarkowanych dawkach, to nie ma wątpliwości, że Bajkonur pokaże się w całej okazałości, dając hodowcy obfite wczesne zbiory pięknych i smacznych jagód. .
