Odmiana jabłek Orlinka

Orlinka to letnia odmiana jabłoni uzyskana w 1978 roku w VNIISPK poprzez zapylenie pyłkiem z odmiany First Salute amerykańskiej odmiany Stark Erliest Prekos. Autorstwo przypisane jest grupie hodowców krajowych: E.N. Sedov, Z.M. Serova i N.G. Krasova. W 1994 r. Odmiana została dopuszczona do badań państwowych, aw 2001 r. Została wyznaczona na obszar Centralnej Czarnej Ziemi.

Drzewa są wysokie, korona charakteryzuje się zaokrąglonym kształtem. Gałęzie mają prosty kształt i wyróżniają się zwartym ułożeniem na pniu, z którego tworzą ostre narożniki. Końce gałęzi są skierowane do góry. Powierzchnia kory na pniu i głównych gałęziach jest gładka i ma ciemnoszary kolor. Owoce są w większości przypadków wiązane na prostych i złożonych lokach, a także na włóczniach.

Pędy dość grube, wełniste, koloru brązowego, lekko kolczaste, na przekroju zaokrąglone. Soczewica jest niewielka, występuje w dużych ilościach. Pąki są ściśnięte, duże, w kształcie wydłużonego stożka. Liście są duże, kulisto-jajowate, o długich szpiczastych zakończeniach. Powierzchnia blaszki liściowej jest matowa, pomarszczona, z delikatnym żyłkowaniem, wklęsłym kształcie, z krzywizną skierowaną ku dołowi. Na górnej stronie blaszka liściowa jest średnio owłosiona, na dolnej silnie owłosiona. Liście na krawędziach gruboziarniste, grubo ząbkowane. Ogonki są grube, długie, z pokwitaniem, u nasady - kolor antocyjanowy.

Pąki kwiatowe są duże, wełniste, podłużno-stożkowate. Kwiaty są duże, w kształcie małych spodków, w kolorze jasnoróżowym. Płatki są średnio zamknięte, z lekko uniesionymi krawędziami i mogą mieć kształt zaokrąglony lub podłużny. Piętno słupków może znajdować się poniżej poziomu pylników lub na tym samym poziomie z nimi.

Pod względem wielkości owoce jabłoni Orlinka są średnie lub większe, waga jednego jabłka może wynosić od 100 do 210 g, ale średnia to 150 g. Jabłka są jednowymiarowe, ukośne, zaokrąglone lub spłaszczone-zaokrąglone lekko prążkowana (szerokie żebra). Skórka owoców jest gładka, sucha, z błyszczącym połyskiem. W okresie dojrzałości usuwalnej jabłka mają kolor główny zielonkawożółty, w okresie konsumenckim - jasnożółty. Kolor okładki wyrażają czerwone paski biegnące wzdłuż karminowego tła i zajmujące większą część powierzchni owocu. Kropki podskórne są jasnozielone, dobrze widoczne, jest ich niewiele. Szypułki są krótkie, zakrzywione. Lejek jest mały, wąski, stożkowaty. Półotwarty kubek. Serce jest duże, okrągłe. Komory nasienne są duże i otwarte. Rurka pod kielicha jest dość długa, w kształcie lejka. Nasiona są małe, ciemnobrązowe, okrągłe.

Miąższ jabłek jest kremowy, gruboziarnisty, kłujący, gęsty, soczysty, przyjemny w smaku słodko-kwaśnym, aromatyczny. Atrakcyjność wyglądu i smaku owoców ocenia się na 5-stopniowej skali degustacyjnej 4,3 punktu. Pod względem składu chemicznego jabłka zawierają: sumę cukrów (9,5%), miareczkowalne kwasy (0,8%), kwas askorbinowy (6,6 mg / 100 g), substancje P-aktywne (314 mg / 100 g). Oprócz świeżego spożycia jabłka doskonale nadają się do wszystkich rodzajów domowego przetwarzania.

W warunkach regionu Oryol owoce dojrzewają w połowie sierpnia (wcześniej niż w Melba). Okres konsumpcji jest krótki, jabłka przechowuje się około 2 - 3 tygodnie - najczęściej do początku września.

Odmiana silnie rosnąca, w okres owocowania drzewa wchodzą w 4-5 rok po posadzeniu. Plon odmiany jest wysoki (150 c / ha), na nasadzeniach VNIISPK przewyższa Melbę.W warunkach środkowej Rosji zimotrwalosc odmiany jest dość wysoka, odporność liści i owoców na uszkodzenia parcha jest bardzo wysoka.

Głównymi zaletami jabłoni Orlinka są: wysokie wskaźniki wczesnej dojrzałości i produktywności, wysokie walory handlowe i konsumenckie jabłek dojrzewających w okresie letnim, wysoka odporność na parch (wszystkie 5 ras) oraz wysoka mrozoodporność (powyżej Melby).

Mówiąc o wadach odmiany, wyróżnia się nieco wydłużony okres dojrzewania owoców na drzewie. Wielu doświadczonych ogrodników zauważa, że ​​owoce jabłoni Orlinka mogą dojrzewać do połowy września. Jednocześnie owoce często stają się przezroczyste („szkliste”), miąższ jest luźniejszy, wodnisty, pogarsza się smak jabłek.