Odmiana jabłkowa Papirovka

Papirovka to popularna wczesnoletnia odmiana jabłoni, która jest bardzo popularna w hodowli. Otrzymywany w wyniku naturalnego naturalnego zapylenia. Według najpopularniejszej wersji odmiana ta pochodzi z krajów bałtyckich, gdzie została zidentyfikowana na początku XIX wieku. Od połowy tego samego wieku Papier jest uprawiany już w Niemczech, Polsce, zachodniej części Rosji, a także na Ukrainie i Białorusi. Rosyjska nazwa odmiany "Papirovka" jest prawdopodobnie kojarzona z polską "Papierówka" i ukraińską "Papir" (papier).

Inne nazwy tej odmiany to Pribaltiyskoe, Alabaster. Jednak większość ogrodników zna Papirovkę pod nazwą Wypełnienie białe... I chociaż wielu ekspertów i naukowców uważa, że ​​Papirovka jest bardzo białym wypełnieniem, kontrowersje w tej sprawie nie opadły od prawie wieku. A dziś wśród naukowców nie ma zgody co do tego wyniku. Tacy znani hodowcy krajowi, jak Michurin I.V., Kedrin S.P., Chernenko S.F., Rytov M.V. i Grebnitsky A.S. szczegółowo opisali w swoich pracach główne różnice między nadzieniem Papirovka i White. Ogólnie są to dwie bardzo zbliżone odmiany jabłek o wczesnym okresie dojrzewania owoców. Jednak jabłka Papirovki są większe z wyglądu i mają charakterystyczny, wyraźny „guzek” na skórce. Również pod względem smaku i zbywalności owoce Papirovki są cenione wyżej niż owoce białego nadzienia. Wskaźniki podatności na parch u Papirovki są nieco niższe, ale wskaźniki zimotrwałości drzew z wypełnieniem białym są wyższe. Istnieją różnice w liściach: w Papirovce ich brzegi są ząbkowane, aw białym wypełnieniu są ząbkowane.

W Rosji Papirovka stała się wiodącą odmianą wczesnego lata w wielu regionach. Znajduje się w rejestrze państwowym praktycznie na całym terytorium naszego kraju, z wyjątkiem tylko 3 regionów - Uralu, Syberii Wschodniej i Dalekiego Wschodu. Ze względu na wczesne dojrzewanie i niską transportowalność owoców Papirovka uprawiana jest głównie na prywatnych działkach i sadach (w tym w ogrodach zbiorowych), które znajdują się w pobliżu miast i ośrodków przemysłowych.

Jabłonie osiągają średnie rozmiary, chociaż szybko rosną w młodym wieku. U młodych drzew korona jest dość szeroka, piramidalna, ale w miarę wzrostu stopniowo nabiera zaokrąglonego kształtu. Kolor kory na głównych gałęziach i pniu jest jasny, szary. Głównie loki przynoszą owoce.

Pędy są brązowawo-oliwkowe, średnio grube, z silnym pokwitaniem. Soczewica jest wydłużona, biała, rzadko umiejscowiona. Pąki wegetatywne są małe, płaskie, szarawe, lekko spłaszczone. Liście są średniej wielkości, szaro-zielone, prawie matowe, mocno wełniste (szczególnie po wewnętrznej stronie), eliptyczne lub jajowate, z drobno grzebieniami na krawędziach, bez krzywizn, silnie pofałdowane w środkowej części pędu, na końcach liście są uniesione do góry w postaci „łyżek”. Podstawy ogonków mogą być blade lub całkowicie bezbarwne; same ogonki są długie lub średniej wielkości. W warunkach szkółki Papirovka może dawać wysokie jednoroczne z niewielką liczbą pędów bocznych, kora na nich jest jasnym kasztanem z lekkim połyskiem.

Kwiaty są duże, w kształcie spodka, różowe pąki, płatki przeważnie białe, ale mogą być lekko różowawe, podłużne, z lekko wzniesionymi brzegami, zamknięte lub zachodzące na siebie. Znamiona słupków są na tym samym poziomie co pylniki lub nieco wyżej.

Ogólnie owoce osiągają średnie rozmiary, przy czym największe jabłka występują na młodych drzewach, a najmniejsze na starszych jabłoniach. Przeciętna waga jabłka wynosi 80 - 100 gram, ale przy odpowiedniej pielęgnacji młode jabłonie często dają owoce nie tylko średniej wielkości, ale także większe, o wadze do 150 - 180 gramów.Kształt owocu lekko spłaszczony, często kulisto-stożkowaty, rzadziej płasko-stożkowaty lub wyższy, kulisto-szklisty. Zwykle jabłka Papirovka mają nieregularny kształt, z wyraźnie widocznym żebrowaniem (żebra dość szerokie). Największe owoce często przybierają trójkątny kształt. Jabłka tej odmiany wyróżnia się wyczuwalnym cienkim szwem przebiegającym pionowo wzdłuż skórki owocu (w postaci ostrej podłużnej fałdy). Czasami na jednym jabłku jest kilka takich szwów naraz. Kolorowo owoce Papirovki są blade, zielonkawo-żółte, bez śladów rumieńców. W okresie dojrzałości usuwalnej na jabłkach tworzy się cienki, białawy nalot. Kropki podskórne są dość duże i występują w dużych ilościach; mogą być zielonkawe lub białawe. Skórka owocu jest bardzo delikatna, cienka, sucha, gładka. Łodygi są średniej wielkości lub długie. Lejek jest średniej wielkości pod względem szerokości i głębokości, dopuszczalna jest niewielka zardzewiałość. Spodek jest mały i wąski. Kubek jest zamknięty. Rurka sub-kubka jest krótka i ma stożkowy kształt. Gniazdo nasienne jest duże, bulwiaste. Komory nasienne są duże, są otwarte i do połowy otwarte do wnęki osiowej. Nasiona są nieregularne, kanciaste, krótkie, jasnobrązowe.

Pomimo braku koloru okrywy owoce mają atrakcyjny wygląd. Jabłka w smaku są delikatne, bardzo soczyste, o orzeźwiającym słodko-kwaśnym smaku (z nadmiarem kwasu). Miąższ o słabym aromacie, biały, kruchy, kruchy, gruboziarnisty. W przejrzałych owocach miąższ staje się mączysty i lekko suchy. Ponieważ Papirovka jest wczesną jabłonią, jej owoce są używane głównie jako świeże. Z jabłek produkuje się także soki (zawierające zwiększoną dawkę katechin), wino, dżemy, puree ziemniaczane i przetwory. Pod względem składu chemicznego owoce zawierają dużą ilość kwasu askorbinowego (lub witaminy C - 21,8 mg / 100 g), a także substancji P-aktywnych (209 mg / 100 g), cukru (9,0%), substancji pektynowych (10,0%), miareczkowane kwasy (0,97%).

Owoce dojrzewają bardzo wcześnie: w regionach położonych w centralnej Rosji okres dojrzałości usuwalnej przypada na pierwszą dekadę sierpnia (w przybliżeniu od 5 do 12), aw regionach południowych - pod koniec lipca (20 lipca) . Po zebraniu jabłka podlegają natychmiastowej sprzedaży i konsumpcji. Przechowywane są przez bardzo krótki czas, maksymalnie 2-3 tygodnie w chłodnych warunkach (a nawet wtedy, jeśli zerwiesz je trochę niedojrzałe). Należy również pamiętać, że zbieranie i pakowanie owoców jest wymagane z najwyższą starannością i ostrożnością: delikatną skórkę i miazgę można łatwo uszkodzić nawet przy umiarkowanym nacisku, uderzeniu i upadku. Jednocześnie plamy ostro wystające na jasnym tle bardzo szybko ciemnieją, a jednocześnie rozpoczyna się proces gnicia jabłek. Na gałęziach owoce trzymają się dość mocno, ale w latach suchych mogą mocno się kruszyć.

Papirovka to odmiana bardzo wcześnie rosnąca. Drzewa na nasiennictwie dają plony handlowe w 4-5 roku po dwuletnim posadzeniu. Jabłonie o średniej długowieczności mogą dawać dobre plony przez 45 do 55 lat. Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik plonów jest średni, ze względu na ostrą częstotliwość owocowania. Po obfitych zbiorach drzewa mogą nie przynosić owoców lub dawać bardzo niskie plony. W młodym wieku jabłonie produkują rocznie umiarkowane zbiory. Według danych ze Stacji Doświadczalnej w Kujbyszewie, drzewa w wieku 9 - 12 lat średnio plonują od 12 do 26 kg jabłek, w okresie pełnego owocowania średni plon z drzewa wynosi 60 - 70 kg, maksymalna liczba to 200 kg . Ogólnie rzecz biorąc, Papirovka daje wyższe plony niż Cynamon w paski, ale niższe niż Antonovka i anyżu.

Indeks zimotrwałości drzew jest stosunkowo wysoki. Podczas ostrej zimy w latach 1955 - 1956 owocujące jabłonie w regionie Oryol nieco zamarzły (w 5-stopniowej skali uszkodzenie wyniosło 1,2 punktu). Chociaż w normalne zimy drzewa dobrze sobie radzą, zaleca się ochronę pni przed gryzoniami i zajęciami. Ogólnie rzecz biorąc, zimotrwalosc Papirovki jest taka sama jak w przypadku Antonovki i Osenny w paski. Uszkodzenie liści i owoców na parch jest średnie.

Papirovka to odmiana prawie samozapłodna. Najlepsze zapylacze to Suislepskoe i Grushovka Moskwa.

Główne zalety tej odmiany to: wczesne dojrzewanie, wysoka wczesna dojrzałość, dobry smak jabłkowy.

Główne wady: mała przenośność owoców, okresowość owocowania, brak jasnych kolorów jabłek. Chociaż ta ostatnia jest bardzo kontrowersyjna, ponieważ wielu miłośników tej odmiany przyciąga delikatny odcień jej owoców.

Na bazie Papirovki wyhodowano około 20 nowych odmian jabłek, które rozpowszechniły się w wielu regionach Rosji. Wśród nich: Lada, Krasnoyarskoe Sweet, Alenushkino, Mana (Krasnojarsk Experimental Gardening Station), Lomonosov i Narodnoe (hodowla VNIIS im. Stacja ogrodnicza) i Uralskiy Nalivnoe (South Uralskiy NIOPiK).