Odmiana jabłkowa Uralskoe luzem

Uralskoe nalivnoe - jesienna odmiana jabłoni wyhodowana w Stacji Hodowli Owoców i Warzyw w Czelabińsku (obecny Instytut Uprawy Owoców i Warzyw oraz Ziemniaków Południowego Uralu) w wyniku hybrydyzacji dwóch słynnych jabłoni - Składanie a Ranetka jest czerwona. Autorem odmiany jest wybitny hodowca z Czelabińska - profesor Zhavoronkov Pavel Alexandrovich. Masa Uralu została przyjęta do testu państwowego w 1949 r., A 10 lat później odmiana została już podzielona na strefy w regionach Wołgo-Wiatka, Uralu, Zachodniej Syberii, Wschodniej Syberii i Dalekiego Wschodu. Dzięki doskonałej adaptacji w trudnych warunkach klimatycznych i dość obfitemu owocowaniu, masa Uralskoe pozostaje do dziś wiodącą odmianą na Południowym Uralu, północno-zachodniej Rosji, Dalekim Wschodzie, a także w Republice Kazachstanu.

Uważa się, że ta jabłoń należy do półproduktów. Drzewa mają średni wigor, gdy są szczepione razem z innymi odmianami na tej samej podkładce, masa Ural'skoe zawsze przewyższa lub tłumi inne przeszczepy. Również wiosną drzewa tej jabłoni, wśród innych odmian półkultywnych, są jednymi z pierwszych, które zaczynają rosnąć i otwierają liście. Korona jest gęsta (na starych drzewach często wygląda na zbyt grubą) i ma zaokrąglony opadający kształt. Utworzenie „płaczącej” korony ułatwiają cienkie i elastyczne gałązki obficie usiane owocami. Kora na pniu i gałęziach szkieletowych jest jasna, zielonkawo-szara. Odmiana charakteryzuje się rozgałęzieniem pod kątem prostym do pnia. W warunkach szkółkarskich już w pierwszym roku na sadzonkach ranetki prawie wszystkie boczne pąki rozgałęziają się. Podczas kopulacji łodyga kwitnie tej samej wiosny. Owocnikowanie występuje na gałązkach, zeszłorocznych przyrostach i strąkach.

Pędy nie są grube, zielonkawo-brązowe. Liście wydłużone, jasnozielone, bez pokwitania, z małomiasteczkowymi krawędziami.

Kwiaty są średniej wielkości, różowawe, kredowe, z kolumną słupków średniej długości, bez pokwitania. Piętno słupków jest na tym samym poziomie co pylniki.

Owoce tej odmiany są podobne w wyglądzie i smaku do owoców Papirovki. Jabłka są mniejsze niż przeciętne: na młodych drzewach osiągają nie więcej niż 50-60 gramów masy, na starszych i starszych jabłoniach owoce są jeszcze mniejsze, ważą 35-40 gramów. Jabłka są jednowymiarowe, okrągłe, z charakterystyczną długą szypułką (jak w ranetkach), nieopadającym kielichem i słabym żebrowaniem. Skórka owocu jest gładka, z błyszczącym połyskiem, na powierzchni widoczne są drobne punkty podskórne. Głównym kolorem niedojrzałych jabłek jest zielonkawożółty, dojrzałe owoce żółte, po słonecznej stronie często tworzy się lekki, delikatny bladoróżowy rumieniec.

Smak jabłek z masy Ural jest bliższy słodkiemu, z lekką kwaskowatością, całkiem przyjemny. Miąższ jest żółtawy, soczysty, delikatny, o średniej gęstości, o charakterystycznym aromacie. Pod względem składu chemicznego owoce zawierają: cukry (10,6%), rozpuszczalne substancje stałe (13,7%), kwas askorbinowy (8,7 mg / 100 g), miareczkowalne kwasy (0,6%).

Zwykle owoce dojrzewają bliżej połowy września, ale nadal istnieje zwyczaj wyróżnienia trzech okresów dojrzałości, w zależności od rodzaju spożycia. W pierwszym okresie jabłka zbierane są w celu przetworzenia na soki i kompoty, gdy miąższ jest jędrny, ale bardzo soczysty. Owoce zebrane w drugim okresie przeznaczone są do bezpośredniego spożycia w stanie świeżym. W tym czasie jabłka osiągają maksymalny smak, a miąższ staje się znacznie bardziej miękki. Trzeci okres, najpóźniejszy, przypada na początek - w połowie października - owoce przeznaczone są do przetworzenia na dżemy, dżemy i przetwory. Pomimo tego, że jabłka są już przejrzałe i mają luźny miąższ, nie kruszą się, ale nadal mocno trzymają się drzewa.

Świeże owoce są przechowywane do 1,5 - 2 miesięcy.Dojrzałe jabłka pokryte są oleistym, lepkim nalotem, dlatego przy suchej, wietrznej pogodzie często ulegają „zabrudzeniu” (może przylegać kurz, piasek, drobny gruz). Ale można temu łatwo zaradzić, przepłukując owoce pod wodą przed ich spożyciem.

Wczesne owocowanie jest charakterystyczne dla masy Ural, zwykle w drugim roku po szczepieniu. Co więcej, drzewa owocują stabilnie każdego roku, dość szybko zwiększając wielkość plonu. Do trzeciego roku, ze względu na wysoką produktywność odmiany, możliwe są przerwy w gałęziach. Średnie plony od wielu lat wynoszą 200 c / ha. Maksymalny plon z jednej jabłoni może osiągnąć 200-250 kg.

Jabłoń ma niezwykle wysoką zimotrwalosc i zdolność regeneracji. W bardzo mroźną zimę 1978-1979, z odnotowanym absolutnym minimum -57 ° C, drzewa zamarzały tylko w niewielkim stopniu, po czym szybko się regenerowały, w porównaniu z Antonovka i Borovinka.

Odporność na parcha tej odmiany jest przeciętna. Pomimo bezpretensjonalności w pielęgnacji nadal zaleca się okresowe przycinanie korony i zwracanie uwagi na formowanie jabłoni jako całości.

Głównymi zaletami odmiany Uralskoye Nalivnoe są: wysoki poziom ekologicznej zdolności adaptacyjnej, wysoki plon, wczesne i stabilne owocowanie, przydatność jabłek do świeżego spożycia i różnorodna obróbka.

Głównymi wadami są małe owoce i możliwe pęknięcia gałęzi. Ponadto nie zapominaj, że obfite zbiory czasami niekorzystnie wpływają na jakość jabłek (na przykład w latach epifitotii) i zdrowie samych jabłoni.

Ta jabłoń jest aktywnie wykorzystywana w pracach hodowlanych jako forma matki podczas hodowli wysokowydajnych odmian o wysokiej zimotrwalości, głównie w naturalnej niewymiarowej i standardowej formie. Do nowych odmian uzyskanych ze skrzyżowania z masą Ural należą: karłowata jesień, amator, detskoe. Ostatnią z wymienionych odmian wyhodował MA Mazunin. (uczeń Zhavoronkova P. A) po skrzyżowaniu z Welsey; owoce rosną w tych samych gronach co likier Ural, ale większe (do 90 gramów), z jaskrawoczerwonym rumieńcem, jabłka są bardzo słodkie i soczyste w smaku.