Odmiana gruszy białoruska późna

Belorusskaya Late - odmiana gruszy o owocach dojrzewania zimowego, uzyskana w Białoruskim Instytucie Uprawy Owoców (obecnie RUE „Instytut Sadownictwa” Narodowej Akademii Nauk Białorusi) poprzez wysiew nasion francuskiej odmiany Dobraya Louise wolnego zapylenia. Autorstwo przypisuje się N.I. Mikhnevich, M.G. Myalik i G.K. Kovalenko. W 1989 roku gruszka ta została wpisana do Państwowego Rejestru Odmian oraz Drzew i Krzewów Republiki Białoruś; w 2002 r. - w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych zatwierdzonym do użytku w Federacji Rosyjskiej (regiony północno-zachodnie i centralne).

Drzewa są średniej wielkości, korona bardzo gęsta, kulista (kulista). Główne gałęzie, opuszczając pień, tworzą kąt zbliżony do prawej; końce gałęzi są skierowane do góry. Owocowanie jest mieszane, ale najczęściej drzewa owocują na prostych i złożonych lokach.

Pędy średniej grubości, kolczasty, w przekroju zaokrąglone, wełniste, o barwie jasnobrązowej. Soczewica jest niewielka, liczna. Pąki są małe, stożkowate, zagięte, nie owłosione. Liście są małe, eliptyczne, podłużne, ze spiralnie skręconym wierzchołkiem i falistymi krawędziami z drobnymi ząbkowanymi ząbkami, jasnozielone. Powierzchnia blaszki liściowej jest gładka, ze słabym żyłkowaniem. Ogonki są średniej grubości, krótkie, bez pokwitania.

Kwiaty są duże, z owalnymi płatkami, w kolorze białym.

Owoce gruszki białoruskiej późnej są średniej wielkości (waga około 100 - 120 gramów), w kształcie - regularne szerokie gruszkowate, średniej wielkości. Skóra jest sucha, matowa, średniej grubości, z szorstką powierzchnią i jasnobrązowymi plamami. W momencie dojrzewania główny kolor owocu jest zielony, kolor powłoki jest brązowoczerwony; w okresie dojrzałości konsumenckiej kolor główny zmienia się na pomarańczowo-żółty, kolor powłoki na rozmyty szkarłatny rumieniec. Szypułki są krótkie, proste, ustawione pod kątem. Lejek jest niewielkich rozmiarów, wąski, z lekką zardzewiałością. Serce jest małe, eliptyczne. Rurka kielichowa jest średniej wielkości, wąska, w kształcie miseczki. Nasiona są małe, w kształcie dzbanka, w kolorze brązowym.

Miąższ jest średnio gęsty, biały, o konsystencji - drobnoziarnistej, oleistej, soczystej, średnio aromatycznej, półtopiącej, delikatnej, o przyjemnym słodko-kwaśnym smaku (lekko kwaśna, orzeźwiająca). Ocena degustacyjna smaku na 4,2 - 4,4 punktu. Ze względu na skład chemiczny owoce zawierają: suchą masę (14,5%), zawartość cukrów (9,3%), kwasy (0,1%), witaminę C (12,1 mg / 100 g). Różnorodne uniwersalne zastosowanie.

Okres dojrzałości usuwalnej owoców przypada na połowę - koniec września (w zależności od warunków atmosferycznych latem i jesienią). Odmiana zdatna do picia, owoce są przechowywane minimum 5 miesięcy. Okres konsumpcji to styczeń - luty. Ale często gruszki zachowują świeżość, a jednocześnie nie tracą smaku do marca - kwietnia.

Gruszka białoruska późna jest częściowo samozapłodna. Najlepszymi zapylaczami mogą być: Bere Loshitskaya i Oily Loshitskaya.

Wczesna dojrzałość odmiany jest dość wysoka: w momencie owocowania drzewa wkraczają w 3 - 4 lata po posadzeniu w ogrodzie z sadzonkami jednorocznymi na zapasie nasiennym. Plon jest dobry (średnio 160 kg / ha). Owocowanie jest regularne.

Ogólnie odmiana jest dość odporna na zimę. Tylko w okresach zimowych 1978 - 1979. i 1996 - 1997. drzewa zamarzły do ​​1,5 punktu. Odporność na parcha jest średnia. W latach epifitotycznych zmiany parcha i zarazy ogniowej osiągają 2,0 pkt.

Do oczywistych zalet późnej gruszki białoruskiej należą: długotrwałe przechowywanie owoców bez zepsucia i utraty smaku, wczesna dojrzałość, dobra wydajność.

Główne wady to: słaba odporność na parcha; skłonność do kurczenia się owoców przy obfitych zbiorach.

Zauważono również, że w niektórych chłodnych latach owoce nie nabierają smaku z powodu braku dodatnich temperatur.

Ważne jest również, aby nie zapominać o skłonności korony do silnego zgrubienia, co wymaga regularnego cięcia przerzedzającego. Jednocześnie zaleca się tworzenie drzew z minimalną liczbą gałęzi szkieletowych (3 - 4) i pamiętaj, aby znormalizować plon.

Aby zapobiec uszkodzeniom przez parch, wysoce pożądane jest co najmniej 3-krotne traktowanie drzew fungicydami przez cały sezon wegetacyjny.

Białoruska późno ma już kilka klonów. Najsmaczniejsze z nich to te o bardziej wydłużonym kształcie owoców. Ponadto klony te mają różną wielkość owoców i różną odporność na parcha.