Odmiana śliwki Renklod kołchozny

Podpuszczka kołchozowa to stara odmiana śliwki domowej (Prunus domestica) o średnio późnym okresie dojrzewania. Wyhodowany w Ogólnorosyjskim Instytucie Badawczym Genetyki i Hodowli Roślin Owocowych im. V.I. I.V. Michurin, krzyżując Green Renklode z kolczastym (Prunus domestica subsp. Insititia). Autorstwo należy do I.V. Michurin.

Krzyżowanie przeprowadzono w 1989 roku. Pierwsze owocowanie nastąpiło w 1899 roku, w dziesiątym roku wzrostu sadzonki. W 1947 roku odmiana została wysłana do testów państwowych. Od tego samego roku jest podzielony na strefy w regionach północno-zachodnim (regiony leningradzki i pskowski), środkowym (region Kaługi) i środkowej Czarnej ziemi (regiony Lipieck i Orzeł).

Drzewa są małe (do 2,5 - 3 m wysokości), o przeciętnym wigorze. Korona rozłożysta, płasko-okrągła, średnio zagęszczona i średnio ulistniona. Kora pnia jest gładka, jasnoszara. Pędy są proste, średniej długości i grubości, czerwono-brązowe. Soczewica jest średniej wielkości, niewiele. Liście średniej wielkości, podłużne, owalne, płaskie, jasnozielone; brzegi liści są faliste, z drobnym grzebieniem. Ogonki są średniej długości i grubości, pigmentowane.

Kwiaty są średniej wielkości, koloru białego. Owocnikowanie koncentruje się na gałęziach bukietowych, rzadziej na rocznym wzroście.

Owoce kołchozu śliwkowego Renklod są małe lub średniej wielkości (średnia waga - 15 - 20 g, wysokość - 33 mm, szerokość - 32 mm, waga maksymalna - 25 g), okrągłe, z zaokrąglonym wierzchołkiem i raczej spłaszczone z boku łodygi. Strona owocu spoczywająca na ostrej krawędzi pestki jest u większości owoców nieco bardziej rozwinięta niż strona tępego żebra. Lejek jest wąski, głęboki, ma regularny kształt, ma głębokie wycięcie z boku szwu brzusznego. Kolor owoców jest zielonkawożółty. Niektóre owoce mają po słonecznej stronie brązowoczerwony rumieniec. Skórka jest cienka, matowa, z licznymi podskórnymi plamkami szarego koloru, oddzielność od miazgi jest dobra. Na nieusuniętych śliwkach powierzchnia skórki pokryta jest niebieskawo-szarym woskowym nalotem. Szew brzuszny jest dobrze zdefiniowany. Szypułki są jasnozielone, średniej grubości, długości 20 mm, przyczepność do kamienia jest raczej słaba. Kości są wolne, pełne, średniej wielkości (6,5% całkowitej masy owocu), kulisto-jajowate, lekko wypukłe; boczny szew jest mocno zaznaczony.

Miąższ jasnozielony, z lekkim żółtawym odcieniem, średniej gęstości, delikatnej konsystencji, soczysty, o zadowalającym słodko-kwaśnym smaku (słaba kwasowość). Ocena degustacyjna - 4 punkty. Skład biochemiczny owoców przedstawia się następująco: sucha masa - 12,2%, zawartość cukrów - 7,25%, kwas askorbinowy - 11,3 mg / 100 g.

Kwitnienie odbywa się w średnim okresie. Śliwki dojrzewają razem w drugiej połowie sierpnia. Dojrzałość wczesna jest przeciętna: w momencie owocowania drzewa wkraczają w 4 - 5 rok przy sadzeniu szczepionych drzew oraz w 6 - 7 roku przy sadzeniu z odrostami korzeniowymi. Plony są obfite, roczne. Ponadto młode drzewka od razu zaczynają bardzo obficie owocować: 6-letnie drzewa 6-8 kg / wieś, 8-letnie 9,5 kg / wieś. (maksymalny wskaźnik to 18 kg / wioskę). W wieku 11 lat z drzewa zbiera się średnio 39 kg owoców (maksymalna wartość to 51 kg / v.). Pod ciężarem owocu gałęzie zwisają, w wyniku czego korona z czasem nabiera płaskiego kształtu. Nie wahaj się przy zbiorach, ponieważ dojrzałe owoce słabo przylegają do gałęzi.

Śliwka ta charakteryzuje się podwyższoną zimotrwalością, nie gorszą w tym wskaźniku od odmiany czerwonej Skorospelka. W normalnych warunkach zimowych drzewa w ogóle nie zamarzają. W ostre zimy 1939-1940. i 1941 - 1942. drzewa w kołchozie Renklode zimowały lepiej niż inne odmiany. W tych latach, podobnie jak w przypadku większości miejscowych śliwek, obserwowano przemarzanie drewna i przemarzanie drobnych przerośniętych gałęzi. W tym samym czasie zamarznięte drzewa szybko wyzdrowiały i już w 1944 roku przyniosły dobre plony.

Odmiana odporna na wypływanie dziąseł.Ogólnie jest odporny na choroby, ale w mokrych latach występuje podatność na choroby grzybowe.

Ta śliwka jest samozapłodna. Do najlepszych zapylaczy należą: Węgierska Moskwa, Renklode of thorns, Skorospelku red i Blackthorn.

Główną metodą hodowli tej odmiany jest szczepienie. Na śliwkach i cierniach obserwuje się najszybszy wzrost, na piaszczystej Vishna dobre owocowanie zaczyna się w wieku 8-10 lat.

Do głównych zalet śliwki kołchozowej Renklod należą: wysoki roczny plon, dobra zimotrwalosc. Ponadto nasiona tej śliwki są dobrym materiałem wyjściowym. Są silnie kiełkujące i produkują standardowe podkładki.

Również ta odmiana nie jest pozbawiona wad: owoce przejrzałe silnie się kruszą, rośliny samoukorzenione tworzą obfity wzrost.