Odmiana winogron Everest
Everest to jedna z najnowszych odmian hybrydowych winogron od uznanego krajowego mistrza selekcji ludowej Jewgienija Pawłowskiego. Nowość narodziła się zaledwie kilka lat temu w wyniku hybrydyzacji słynnej odmiany Maskotka, szeroko stosowany przez hodowców amatorów ze względu na łatwy w użyciu, funkcjonalnie żeński typ kwiatu i odporny na kardynał, znany również jako K-81. Na pierwszych etapach pracy z potomstwem mieszańców sadzonka, która została następnie przydzielona do nowej formy, otrzymała kod B-12-1, który następnie został ustalony jako synonim oficjalnej nazwy.
Odmiana charakteryzuje się niezwykłym dużym owocem odziedziczonym po obojgu rodzicach. Ponadto atrakcyjny kolor jagód, wyraźnie zapożyczony od kardynała, zapewnia doskonałą prezentację. Same krzewy charakteryzują się dużą żywotnością i potencjalnie wysokimi plonami. Ale odporność winogron na choroby i mróz jest nadal testowana.
Pomimo niedawnego pojawienia się Everestu na rynku, wielu hodowców już się nim zainteresowało, co roku poszerzając geografię swojej dystrybucji. Ci pionierzy są również testerami różnorodności nowości. Już pierwsze recenzje budzą optymizm i pewność, że obiecująca odmiana ma wspaniałą przyszłość, a armia jej fanów będzie się powiększać.
Charakterystyka agrobiologiczna
Rośliny od pierwszych lat życia wykazują aktywny i silny wzrost winorośli. Korona młodego pędu jest otwarta, błyszcząca, bez pokwitania, o jasnozielonym kolorze z lekką pigmentacją antocyjanową młodych liści i osi pędu. Liście pełne są bardzo piękne, delikatne, sercowate, średniej wielkości, składają się z pięciu płatów, mocno rozciętych między sobą. Powierzchnia liścia winogron jest siatkowata i pomarszczona, kolor ciemnozielony. Profil blaszki liściowej jest płaski. Górne boczne nacięcia są bardzo głębokie, przeważnie zamknięte jajowatym prześwitem. Dolne wycięcia są nieco płytsze w głębi, przeważnie otwarte, w kształcie liry z zaokrąglonym dnem. Wcięcie petiolate jest otwarte, sklepione, ale w kształcie liry, z ostrym dnem jest również możliwe. Ogonki są średniej długości, zielone, często z czerwonawą podstawą. Zęby boczne są duże, wydłużone, charakteryzują się gładkimi krawędziami i ostrymi wierzchołkami. Kwiaty są biseksualne, dzięki czemu nawożenie przebiega sprawnie i w pełni, zdecydowana większość jagód uzyskuje rozmiary typowe dla odmiany i nie ma grochu. Dojrzewanie winorośli Everest jest pełne i wysokiej jakości, występuje na całej długości pędu.
Kiście winogron rosną duże i bardzo duże. Ich średnia waga wynosi 800-900 gramów, ale wiele z nich znacznie przekracza kilogram wagi. Kształt dojrzałych pędzli jest stożkowy lub cylindryczno-stożkowy. Gęstość jest niska, dzięki czemu winogrona nie są ściskane w kiście i nie odkształcają się. Grzebień jest zielonkawo-czerwony, zielny, ale jednocześnie gęsty i mocny, z łatwością wytrzyma ciężar nawet najbardziej masywnych owoców. Jagody są owalne, doskonałe pod względem wielkości, chociaż nie zawsze są dobrze wyrównane w gronie. Ich waga waha się od 15 do 20 gramów, niektóre nawet do 25 gramów. Miąższ jest gęsty, soczyście mięsisty, o przyjemnym i harmonijnym smaku, ale niestety bez tak ukochanego przez wielu winiarzy aromatu gałki muszkatołowej. Sok jest bezbarwny, jego zawartość cukru sięga 20 g / 100 ml. Brak jest danych na temat zawartości kwasów, ale sądząc po zbilansowanym smaku nie ma powodu do obaw o nadmierną kwasowość zasad. Skórka jest średniej grubości, gęsta w czasie jedzenia, z zewnątrz pomalowana na kolor ciemnoczerwony, a po stronie słonecznej kolor jest często mniej intensywny niż po stronie zacienionej. Powierzchnia skóry pokryta jest wyraźnie widoczną warstwą ochronnej płytki nazębnej.Nasiona nie są zbyt duże, mają jasny kolor, wokół nasion mogą tworzyć się małe puste przestrzenie, które jednak nie mają szczególnego wpływu na walory gastronomiczne winogron. Oceny degustacyjne wykazywane przez tę odmianę są niezmiennie wysokie.
To sprawia, że plon jest idealny do świeżego spożycia. Cieszy się również powodzeniem na rynku, ponieważ oprócz wyśmienitego smaku charakteryzuje się wysoką prezentacją bukietów. Duże, atrakcyjnie wybarwione jagody pozytywnie wyróżniają się na blacie i niezmiennie wzbudzają zainteresowanie kupujących. Zatem hybryda może być interesująca dla komercyjnych rolników. Dla nich ważne będzie również to, że Everest jest w stanie przewozić transport na duże odległości bez uszkodzeń. Na fabułach osobistych nasz bohater również będzie wyglądał bardzo dostojnie i jest w stanie stać się jedną z tych odmian, które przynoszą właścicielom tylko pozytywne emocje i poczucie satysfakcji. Tutaj, oprócz świeżego jedzenia, przyda się do przygotowania różnorodnych domowych przetworów, którym przekaże swój bogaty kolor i doskonały smak. Pierwsze recenzje mówią o możliwości długotrwałego przechowywania świeżych winogron.
Nowość należy do odmian o wczesnym okresie dojrzewania. Grona osiągają dojrzałość możliwą do usunięcia po 115-120 dniach od momentu otwarcia pąków. Tak krótki okres wegetacji przekłada się na ilość ciepła potrzebną roślinom do osiągnięcia pożądanych warunków zbioru. Wymagana suma aktywnych temperatur wynosi 2300-2400 ° C i charakteryzuje hybrydę jako zdolną do produktywnego wzrostu znacznie na północ od tradycyjnych stref uprawy winogron. Odmiany o podobnym okresie wegetacji obecnie dobrze rosną i owocują nawet w regionie moskiewskim, dlatego Everest może z nimi konkurować. W regionach trudnych pod względem warunków klimatycznych konieczne jest jedynie zapewnienie możliwości niezawodnego ocieplenia winorośli na zimę, ponieważ nie trzeba liczyć na bardzo wysoką mrozoodporność nowości.
Krzewy, które już weszły w pełne owocowanie wśród wielu hodowców, wykazują dobre plony ze względu na dość wysoką płodność pędów, doskonałą energię życiową roślin i, oczywiście, niezwykłe wielkoowocowe. „Rozciągają” 15-20 kilogramów winogron bez żadnych problemów i opóźnień w okresie wegetacji. W przypadku większych ilości konieczne jest podjęcie dodatkowych środków w celu pielęgnacji roślin, przede wszystkim w zakresie nawilżenia i odżywiania mineralnego. Jeśli te potrzeby zostaną zignorowane, przeciążenie może przekształcić się w negatywne konsekwencje w postaci zmniejszenia wzrostu i dojrzałości pędów, zmiany czasu początku dojrzewania, pojawienia się wodnistości i pogorszenia smaku jagody.
Po osiągnięciu parametrów dojrzałości usuwalnej (lub jak to się też nazywa - technicznej), winogrona mogą nadal pozostawać na krzakach, dojrzewając całkowicie. W tym czasie w pęczkach gromadzi się maksymalna możliwa liczba cukrów i substancji aromatycznych, a udział kwasów maleje. Przeszkodą może być predyspozycja danej odmiany do gnicia lub pękania jagód, ale nasz bohater na szczęście wcale nie grzeszy. Nawet osy, które często są plagą odmian stołowych, nie wyrządzają wiele szkody Everestowi.
Cechy agrotechniczne
Pomimo nie do końca zbadanych cech hybrydy, już można z całą pewnością stwierdzić, że jej uprawa nie będzie trudna. Z pewnością nie odnosi się to do wypieszczonych i kapryśnych odmian.
Do sadzenia winogron zaleca się wybieranie obszarów z żyzną glebą, wystarczającą wilgotnością, ale jednocześnie nie wilgotnymi i nie podmokłymi. Również miejsca z bliskim występowaniem wód gruntowych na powierzchni nie są odpowiednie.Krytyczne wartości dostaw ciepła mogą być charakterystyczne tylko dla regionów najbardziej wysuniętych na północ. Tutaj, w celu podwyższenia poziomu SAT, zaleca się umieszczanie winnic wyłącznie na południowych stokach, a na domkach letniskowych, sadach i ogródkach ogrodowych w kulturze ściennej po południowej stronie różnych budynków pod ochroną roślin przed zimnymi wiatrami.
Odmiana jest łatwo rozmnażana przez ukorzenione sadzonki, ale taka metoda jest możliwa tylko na obszarach wolnych od szkodliwego szkodnika glebowego - filoksery. W tradycyjnych strefach uprawy winorośli przemysłowej, gdzie mszyce korzeniowe są bardzo rozpowszechnione, Everest jest sadzony z sadzonkami szczepionymi na specjalnych podkładkach, których filoksera nie szkodzi. Energiczne krzewy winogronowe są umieszczone w wystarczającej odległości od siebie.
Ze względu na nie ustaloną jeszcze mrozoodporność, a także niedobór i naturalny wysoki koszt materiału nasadzeniowego, winiarze wolą uprawiać nowy produkt, okrywając go na zimę. Aby to zrobić, tworzą krzaki na zasadzie wentylatora wieloramiennego lub ukośnego kordonu, dzięki czemu bez większych trudności i uszkodzeń winorośl można usunąć z kraty jesienią i powrócić na swoje miejsce w wiosna. Rodzaj i intensywność schronienia różni się w zależności od klimatu niebezpiecznego dla mrozu: od lekko ziemistego na południu do silnego wielowarstwowego w regionach o surowych zimach. Dociekliwym umysłom uprawiającym hybrydę w stosunkowo ciepłych regionach zaleca się wyhodowanie formacji półokrywającej na jednym lub więcej krzakach. Pozwoli to, bez ryzyka śmierci rośliny, samodzielnie określić mrozoodporność odmiany i zdolność winogron do wzrostu odkrytego na danym obszarze.
Wejście Everestu do owocnikowania następuje przez 2-3 lata, w zależności od metody rozmnażania: wcześniej w samozasiążonych krzewach, później w szczepionych. Wraz z początkiem przechodzą z przycinania formacyjnego na przycinanie roczne, mające na celu uzyskanie wysokiego plonu, ale także uniknięcie przeciążenia nim roślin. W pierwszych sezonach ładunek jest stopniowo zwiększany, doprowadzając go do standardowego przez 4-5 lat po posadzeniu. Stosuje się średnią długość przycinania - dla 8-10 oczu i 30-40 pąków pozostaje na całym krzaku. Wypracowane jałowe i słabe pędy winogron odrywają się, a na owocujących usuwa się dodatkowe kwiatostany, pozostawiając jeden, największy, na pęd.
Aby zwalczyć choroby grzybowe w przypadku braku informacji o odporności Everestu na nie, można zalecić wykonanie obowiązkowego kompleksowego opryskiwania zapobiegawczego przed i po kwitnieniu odmiany, a podczas kolejnych etapów sezonu wegetacyjnego w celu ścisłego monitorowania stan winnicy. W przypadku pojawienia się ognisk rozwoju patogenów należy podjąć natychmiastowe działania w celu ich wyeliminowania.
